efendim hiç susmuyor bu sessizlik, bir çenesi düşük ki, kelimeler anlatmak için çırpınıyor ama sonuç hüsran...
kapıdan kovsan bacadan giriyor, kulaklarını kapasa da susturamıyor insan bu arsızı... sırf onu duymamak için en hoş müziklerle kulak zarını patlatıyorsun, ama daha da yükseltiyor sesini bu çenesi düşük. o kadar çıkıyor ki sesi bu olmayışın, böylesi bir hiçlikte, varlığından şüpheye düşüyor insan.
"sessizlik de bir perdedir. sessizliği işitebilirsin. 'es' bile, bu perdeye kıyasla, 'ses' tir."
"kızılderili gururla alçakgönüllülüğü karıştırmıştır. onun karakterinde ve eğitiminde kibir ve küstahlık yoktur.
kızılderili, doğanın sessizliği karşısında konuşma yeteneğine sahip olmayı hiçbir zaman bir üstünlük ifadesi olarak
görmemiştir. başka bir deyişle ona göre konuşma yaratıcı'nın sunduğu tehlikeli bir yetenektir.
o, sessizliğin gücüne yürekten inanır. en mükemmel denge budur. sessizlik sonsuz bir kararlılıktır; vücudun, zihnin ve ruhun dengesidir.
varlığın fırtınaları karşısında daldaki ya da göldeki yaprak gibi titremeden, sarsılmadan, kendini sakin tutabilen
insanın zihninde kelimesiz bir destan vardır. yaşamın ideal şekli ve tavrı budur. sessizlik karakterin köşe taşıdır."
Bazen ağır gelir her şey insana...
yorar,
üzer,
yıpratır...
işte böyle zamanlarda belki de bir kenara çekilip hayatı, kendini izlemek gerekir.
Sessizliğin şarkısını dinleyip onun anlattıklarına kulak vermek gerekir...
müslüman insanların tüm dünyada hunharca katledilmesinin sebebidir.şöyle ki sen ben sustuk diye ölüyor bu masum insanlar.rabbim sabır ve hidayet versin kardeşlerimize.
rüya ve kabus arasında gidip geliyorum
gecenin hüznü mü güneşin neşesi mi
hangisi benim senden sonra
alışmak zorunda kaldığım sensizlik mi
duymakta zorlandığım sessizlik mi
söylesene hangisi daha fazla yakışır bana
sessizliği duyamıyorum
yalnızlığın uğultusu var kulaklarımda
korkunun ayak sesleri koşar adım yaklaşıyor
daralıyorum duvarlar arasında
arkama bakmadan koşuyorum
ya anılara yakalanıyorum
ya da yalnızlığa.
soluk soluğa kalıyorum
nefesim boğazımı yakıyor
kulağımda bir çığlık
sessizliği duyamıyorum
Sessizlik en iyisidir. Kendi sessizliğin özellikle. Ne kadar sessiz olursan o kadar uzaklaşırsın. Uzaklaşmak kurtuluştur. Kimden mi ?
Insanlardan.
Seni öldürmek isteyen insanlardan.
Nefes alırken öldürmek isteyen insanlardan.
sesin olmadığı değil sesin herşeye dönüşmesir. kimileri o sesleri duyamadığından bunu ses yitimi olarak düşünür. oysa kaybolan ses değil benliktir. sessizlik birkez işitilince duyulan herşey anlamsızlaşır...
dinlenmenin olmazsa olmazındandır. boğulur gibi olursunuz kalabalıktan, kalabalığın yarattığı uğultudan, karanlık bir odada , başınızı yastığın altına saklayıp karanlığın sessizliğini dinlemek, ne de güzel olur yorgunluk anlarında.
