yastığa var gücüyle kafayı koyup susmak, gözlerden akan biraz tuzlu su biraz da hıçkırmak..
insan çok mutlu olduğunda bir geleceği düşünmez birde bu kadar sakin ağlarken. sadece ağlamak ister, sessizliğine ağlar çaresizliğine, mutsuzluğuna, kendine küser bazen, sesini bile bomboş duvarlar arasında duymak istemez iste sessiz sessiz ağlar..
ağlamaların en zorudur belki de. boğazdaki düğümün asla çözülmediği, göğüsteki ağrının gittikçe büyüdüğü andır. göz yaşları daha tazyikli akar. delikanlılığından ödün vermeyenler, kalabalıklarda yalnızlığının farkında olanlar başvurur bu yönteme. sessizdir ama gizli değildir.
gün boyunca başkalarına mutlu görünmek zorunda kalan, yalancı tebessümler saçan, içi hüzün dolu, hisli insanların genelde geceleri yalnızken istemsizce yaptığı eylemdir. derin acılar taşır, gösterişten çok uzaktır ve çaresizliğin en büyük simgesidir ve de yalnızlığın.
