Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu!
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.
gidenin arkasından el sallayanların ruh halini en iyi anlatan şiirdir.
gidene laf edilmez de gidişleri sorgulanır.
bekleyenin çaresizliği ise en fenasıdır.
hele ki gittikleri yerden memnun olma ihtimali, aman allahım, çileden çıkarır.
yahya kemal beyatlı'nın eskimeyen, her okuyuşunuzda ayrı zevk veren şiiridir. hissederek okumak çok önemli.
bestelenmiştir ve hümeyra'dan dinlemek bambaşka tat verir. hümeyra o kadar içli okumuş ki gözyaşlarınızı tutmak güç.
dizesinde anlatım bozukluğu olan yahya kemal şiiri. "ne, ne" bağlacının kattığı olumsuz anlam nedeniyle "sallanır" olması gerekiyor.
belki de yahya kemal ahengi öyle sağladığını düşündüğü için bunu böyle yapmıştır. bir hata olarak düşünemeyiz.
ayrıca "kol sallamak da neymiş ?" "kol" değil "el" olacak "yanlış kelime kullanımı" diyenler de var. onlara diyecek laf yok. sanki sanırsınız ki yahya kemal anlatım bozukluğuna örnek olmak için şair olmuş.
--spoiler--
artık demir almak günü gelmişse zamandan,
meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
biçare gönüller. ne giden son gemidir bu.
hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler.
bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden.
bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden
ölümü anlattığı düşünülür hep bu şiirin ama gerçeği öyle değil(miş).
yahya kemal nazım hikmet'in ressam olan annesi celile hikmet ile yaşadığı yasak aşk için yazmış.
Oysa demir alıp bu limandan kalkan gemi...
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol dizeleri...
Yahya Kemal'in hayatındaki en büyük aşkı olan Celile'sinin Ada'dan
gemiyle istanbul'a uzaklaşışı esnasında yaşadığı çaresizliği
anlatır...
Ölümdür elbette Sessiz Gemi'nin konusu...
Ama aşkta aranan ölümdür ve Celile'nin ardından ada limanında
bakakalan Yahya Kemal'den esintiler içerir...
"Artık demir almak günü gelmişse zamandan...
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan...
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol...
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol...
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli...
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli...
Biçare gönüller!.. Ne giden son gemidir bu...
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu...
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler...
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler...
Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden...
Birçok seneler geçti dönen yok seferinden...
müslüm'den dinledikten sonra way anasını dediğim parçadır. Zira teoman, tarkan ve şebnem'den aldığı parçaları kabzedip katlettikten sonra bu parçayı şaşırtıcı derecede yorumlamış ve çok da güzel olmuş bence. tebrik ederim müslüm baba.
ilk olarak moğollar'ın 1969'da murat ses'in bestesiyle söylediği ve en son 2006'da çıkan anılarla moğollar & silüetler albümünde yer alan, ancak daha çok 70lerde hümeyra tarafından bilinen yahya kemal şiiri. bu şiirin moğollar'ın ilk solisti aziz azmet tarafından yorumu için:
akla siyah beyaz filmlerden alakasız sahneler getiren bir nakarata sahip olmakla beraber mevzubahis nakarattaki sesin ilk yükselmeye başladığı anda(bir çooooook....) vücuttaki cümle kılın hazır ola geçmesi gibi tepkiler gösterilen şarkı/şiir. hümeyra tarafından söyleneni kesinlikle dinlenmelidir. bunu dinlemeden dünyadan göçen pek çok şey kaçırmış demektir.
