sabahın köründe uyandım. işe gitmek için uykumdan feragat etmem gerektiğini öğrettiler yıllarca; doyasıya uyumak harammış, öyle dediler.
karanlıktı uyandığımda. yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladıktan sonra kitabıma kaldığım yerden devam etmek için oturdum klozetin üzerine. amacım sıçmak değildi.
kimse bilmez ama bağırsakların aklı vardır. kendi aklınızda sıçmak olmasa bile tuvalete oturduğunuzda bağırsaklar kendini bir şey yapmak zorunda hisseder. benim de tıpkı böyle oldu.
kitap sürükleyiciydi ve onu sabahları tuvalette okumaktan büyük zevk alıyordum. hemen bitmiyordu ve gün içinde devamlı merak ettirip aklımı oyalıyordu.
sifonu çektiğimde, bok, kanalizasyona gitmeyi reddetti. klozette kalmayı tercih etti ama bunu da ben kabullenemedim. bir kez daha çektim, vedalaştık.
evden çıkıp minibüse doğru yürüdüm. mahallenin en yaşlı amcası sokaktaki çöpleri topluyordu. manyak mı bu adam dedim kendi kendime. selamlaştık ve bindim minibüse, yarı yarıya doluydu ve araç tam dolmadan minibüsçünün hareket edeceği yoktu. buz gibiydi araba.
vites kutusunun yanında küçük bir tüp duruyordu; tüpün ağzına taktığı küçük bir aparatla kokulu kıçını ısıtıyordu adi herif.
artık kalkmasını, herkesin işe geç kalacağını söyledim. homurdandı va araç hareket etti.
veremli adam her zamanki yerini almış, yine götü patlayacak gibi öksürüyordu. bende artık klasikleşmiş bir hareketle atkıyı ağzıma getirdim. öksürük, tıksırıktan huylanıyordum. minibüsçü, yoldan topladığı insanlarla aracı doldurarak muradına erdi. keyif sigarasını yaktı ve aracı leş gibi kokuttu. ben dahil kimse tepki göstermedi.
sessiz bir osuruk attım profesyonelce, birileri inerken küçük bir yer değişikliği yaptım ve kokuyu kendimden uzaklaştırdım. sigarayla osuruk kokusu karıştı ve minibüs yaşanmaz bir hâl aldı. birisi kapıyı açmasını rica etti ve araç kapısı açık olarak bir süre devam etti.
şoföre, keyif sigarası değil de osuruk kokulu bir sigara içirdiğim için diğer seçenekler sevincimin önüne geçemedi. müsait bir yerde indim; mutluydum.
soğuk havaları her zaman sevmişimdir, kış çocuğu olmamdan dolayı olabilir. yazın içimize çektiğimiz o sıcak hava hep pis gelmiştir bana, sanki oksijeni az, diğer döküntüleri çok gibi. soğuk havayı ciğerlerime çektiğimde ayrı bir mutluluk katar beynimdeki hücrelere, kana kana içip bir türlü doyamadığımız o yumuşak su gibi gelir.
buz gibi bir hava vardı o gün de; derin derin çekerek içime yürüdüm.
