Zor bir durum.Çocukluğumdan beri sessiz biriyim. Ailemle bile pek konuşmam. Başıma bela açmadım pek bu sebeple. He iyi bişey mi? Hayır. Dışlanıyorsunuz genelde. Sıkıcı buluyorlar seni.
Genelde kafamda bir aktivite oluşturuyorum ve bundan dolayı içim kıpır kıpır oluyor. Farklı birşey yapma heyecanı oluyor çünkü. Ama çoğu zaman bunu gerçekleştirmiyorum. Kapanıyorum odama. internete baglanıyorum.
Zor iş hocam. Psikoloğa da gittim ama değişen birşey yok. Muhtemelen olmayacakta.
iğrenç bir şeydir. Konuşmak istersin milletin umrunda olmadığını farkedersin daha çok içine kapanırsın. Sessizsen ezilirsin. Her türlü pisliğe ismin bulaştırılır. Sessiz insanların sevildiği tek yer mahkemeler ve ilkokuldur.
Olmak istemediğim bir insan tipidir. Ama öyleyim ne yazık ki. Sanki dediklerim şeyler ile alay edicekler yada beğenmiyecekler diye düşünüyorum. ve sonuç : sessiz bir insan.
Bazen "karakter değiştirsem mi?" diye insanın aklına gelen huy. Bazen sessiz olmamak gerekiyor. Bazen kıçı kırık bir dedikodu manyağı olmak gerekiyor. Sessizlik yoldaşlarına duyrulur.
insanlar gizemli insanları her zaman daha çekici buldukları için, sessiz bi Insan olmak beraberinde, daha çok tercih edilen Insan olmayı da getirir. En Iyi arkadasimin en sevdiğim özelliklerinden Sadece birisidir.Keşke onun gibi olsam diye iç geçirdiğim özelliğidir.
Bazıları tamam yalnızlığı seviyor boş konuşmuyor felan filan bunlar hikaye sessiz kalmalarının tek nedeni isteyip de deli gibi eğlenmek isteyipte konuşamamasıdır insanlarla. ister ama mal gibi oturur ve birgün bundan çok pişman olur hayatıni yaşayamadığı için ama ozaman iş işten geçer.
Beni anlatmış. Evet her insanla konuşmayı sevmem. Genelde boş konuşur, boş muhabbet eder. Güzel bi arkadaş ortamında iyi laflarım, bazen gereksiz bile konuşurum ama çok nadirdir.
Bilgiye açımdır, kitap ve makale okumayı severim. Bilgi alacağım ortamlarda bulunmak isterim. Okullarda zorla dayatılan şeylerden -ilgimi çekenler hariç- nefret ederim.
Utangaçlık ya da çekingenlik değildir, bu sadece benim tercihimdir. Aynı zamanda iyi bir dinleyiciyimdir. Sevdiğim şeyleri yaparım sevmedikleri mi asla yapmam onun için sevmediğim bir meslekte çalışamam.
Hayatımın geri kalanında napıcam hiçbir fikrim yok ama ne yaparsam yapayım, pişman olucam şeyleri yapmamaya çalışıcam.
toplumda bazı kişilerin acıyarak baktığı kişiler. hayır anlamıyorum ki bizim de ağzımız var dilimiz var sanane arkadaş konuşurum konuşmam. oh atarlandım.
teşekkürler sözlük.
bu benim. ciddi anlamda sessizim. bir gün çocukken yapılan yaramazlıkların anlatıldığı bir ortam oldu. bunu ilk kez o ortamda anladım. arkadaş ben nasıl bir insan evladıyım ki yaptığım hiçbir kötülüğü hatırlamıyorum. kimse de hatırlamıyor. neyse iyi bir özelliktir heralde diye geçiştiremeyeceğim. geçiştiremiyorum çünkü çok boktan bir huy bu. ne yaşasam sessiz kalıyorum domuz gibi. üzülsem belli edemiyorum sevinsem belli edemiyorum. lanet olsun sessizliğe! gene içimden bağırıyorum...
