birçok insanın sesleri dışında kim olduklarını bilmediği, halbuki kulaklarımızda güzel sesler bırakan, çoğu zaman -kim bu ses ya? dediğimiz sanatçılardır. *
(bkz: yetkin dikinciler)
(bkz: şenay gürler)
(bkz: gülen karaman)
bu adamları (ve dahi hanımları) hiç kimse siklemez, bir animasyon filmi falan olmadıktan sonra kimse isimlerine bakmaz, günde dört mankenle çıkanı yoksa bir kez bile basında görülmez ondan sonra birisi bu adamlardan bahsedince vay efendim gizli kahramandırlar, sanatçıdırlar, bilmemnedirler...
madem öyle bahsi geçince de ''çok da sikimdeler'' desene, ''sen söyleyince duydum adını'' desene, ne kasıyorsun! yok sanatçıymış yok emekçiymiş. senin zorlama söylemenle kimse bir bok olmaz. gerçekten değer veriyorsan sen söylemesen de o bilir nasıl değer gördüğünü. iki üç eleştirmen birkaç vatandaş dışında, sıkma entel tavırların kurbanıdır özellikle bu adamlar.
uzun sure sadece dinledikten sonra kisilerin yuzunu gordugumde sanki onu da seslendiriyolarmis gibi hissettigim yanilsamayi saglayan mustesna insanlar...
Deadpool u alt yazı izlerseniz seslendirmede dahi ahlaki değerlerimizin ön planda olduğunu görürsünüz. repörtajında seslendiren kişi: beni rahat bırakın dedim. Onlar da beni ölçütlendirmedi. Ben de sınırlarımı bildim. Çok küfür vardı diyor. Haklı efendim. Fakat alt yazıda o küfürleri okurken kendi iç sesimizle okuduğumuz için bu bizi rahatsız etmiyor çünkü küfür gizli edilmiş gibi bir his oluşturuyor.
