Ya sikerim özlemesini?
Payidar kalacak denen ülkem pay pay hisselendiriliyor,
Özgürlüğe ket vuruluyor,
Param pul oluyor,
Diploması sandıkta çürüyen eğitimli gencim motor kuryelik yaparken araba altında can veriyor,
Çocuğa tecavüz ediliyor "küçüğün rızası, kime göre çocuk" diyor adalet erbablari,
Yaşanılan onlarca afet ve sonrasındaki ihmalsizlik zincirine "kader" deyip geçiştiriliyor,
Fakir daha ne kadar fakir olabilir onu hesaplıyor,
Ev kirası ödemek için birbirini hiç görmeden gece gündüz çalışıyor koca aile...
Ben "türk milleti zekidir!" sözündeki inançlı sesi özledim. Türk milletine ve zekasına olan güvenimi tam da bugün kaybetmişken...
özlemlerin en zorudur. çünkü bir insanın kaşını, gözünü unutmazsın. bu yüzden her özlediğinde gözünün önünde belirebilir resmi. istesen de silemezsin hafızandan. ama ses farklıdır. yavaş yavaş tonunu silmeye başlar zihnin. mesela güldüğünde sesi nasıl çıkıyordu, üzgünken nasıldı? sadece ses tonundan bile nasıl hissedebildiğini anladığın birinin sesini unutmak, o sese hasret kalmak çok zordur.
