''bazen sesin yankılanıyor zihnimde, bana sebeb-i ömrü hayatım deyişin,
kuşlar göçüyor içimden, kanat sesini sevmem bilirsin...
sesini bu hayatta bir daha asla duyamayacak olduğumu bilerek,
nefes almadan duruyorum bir süre...''
Yabancı bir numaranin telefonunu aramasi sonrasi daha alo derken cikan ilk harften itibaren sesini tanidigim ve geçmişin o salak o,acinasi hatiralariyla başbaşa kaldigim an. Özlüyor iste insan. Bi sebep olmadan. Bir beklenti olmadan. Keşke yalniz bunun için,sevseydim seni...
her gün sesini duymaya alışmışken, ne benim seni aramama ne de senin beni aramana izin veremiyorum.
Gözlerini özledim, gülüşünü özledim, sesini özledim. Seni özledim. Kendine iyi bak sevgili.
