geçen sene neşet ertaş ile birlikte türk telekom işçilerinin grevine destek için verdikleri konserde izleme şansına eriştiğim kardeş türküleri, en son troya'sıyla izlediğim anadolu ateşi'yle birleştirerek oraya gidecek herkeste daha en başından büyük bir heyecan uyandıracak ; zaman ilerledikçe -özellikle kot kumlama işçilerinin ve/veya dayanışma komitesi üyelerinin çıkıp konuşma yapmalarından sonra- oradaki herkesi sanki kırk yıldır tanışıyorlarmış gibi konuşup dertleşmeye ve hatta halay çekmeye (evet, bu hep olur.) başlatacak, gecenin sonunda herkesin vicdanını biraz daha rahatlacak ve herkesi biraz olsun mutlu edecek yaşam destek ünitesi.
