bir tür rahatsızlık sanırım.. illa bir gürültü olmalı aga, yoksa rahat uyuyamıyorum.
konsantre olamıyorum uykuya binbir farklı düşüncelere dalarken uyku muyku kalmıyor haliyle..
götünü devirip yattığında arkadan bir ses gelmeli onu dinlermiş gibi yapıp osurarak uyumalı.
bütün gün pusuda bekleyen onca düşünce, gece yatağa yatıp gözlerimi kapamamı bekliyorlar.
nasılda sinsi bu "düşünce" denilen şey. yatağa yatıpta gözlerimi kapadığım an, amansız bir hücuma geçiyor. durmak yok, acımak yok; önüne geleni yok ederek ilerliyor. şimdi beynimde, utanmaz bir tavrı var; en mahrem konulara bile müdahil olmaktan gram çekinmiyor. kendimi düşünmekten alamıyorum. bir şeyler yapmak gerek...ama ne!
işte burada başlıyor uyuyabilmek için harici bir sese ihtiyaç duyan insanın macerası. kafasının içerisinde ki sesleri susturabilmek ya da biraz olsun bastırabilmek için destek almak gibi bir durum.
müzik olabilir mesela ama en etkilisi tartışma programıdır. kulağını oraya verince ister istemez kendinden uzaklaşıyor insan. kafasının içindeki düşünceler sustuğu anda güzel bir uykuya ilk adımı atabiliyor.
uzun lafın kısası ses olmadan uyuyamayan bir insan, her ne olursa olsun güzel insandır.
