karganin henuz bir bok yemedigi saatte kalkmanin vermis oldugu psikolojik enerji kaybi nedeniyle binilen serviste goz kapaklarini dinlendirmektir, yaninda muzik varsa tadindan yenmez. en arkada, en solda, cantayi koseye koyup iki koltukluk yere capraz yayilmaktir.
..ta ki venom'un rifflerine dalip kendini baska bir boyutta hissettigin, uykunun en tatli en mukemmel yerinde ondeki hayvanoglu hayvanin sesli osuruguyla uyanana kadar. keskin bir koku kaplar ortaligi. gozler acildiginda bir de bakarsiniz ki ilk oturuldugunda bom bos olan arka besli koltukta simdi iki kiz size bakip gulmektedir. belli ki onlar da almis kokuyu, farkedilmeyecek gibi degil efendim..
fakat farkedilen yanlis bir sey var, osuran ben degilim ki.. gel de anlat bunu kizlara*. bir seyler fisildanir aralarinda, merak edilmez. ondeki hayvanoglu hayvanin kendi sesli osuruguna uyanmadigina mi yanarsiniz, les gibi osurugun uzerinize kalmasina mi, yoksa tek umudunuz olan minik servis sekerlemesinin pic olmasina mi? ha sorarim size hangisine? **
yeriniz sabit ve oturduğunuz koltuğun hemen üzerindeki hoparlörden, arabesk bir radyo kanalının yaptığı yayın kulaklarınızda çınlıyorsa, serviste yanında oturmaktan başka çareniz olmayan, her sabah işkembe çorbası içen ve konuşmayı da bir onun kadar seven bir mesai arkadaşınız varsa rezaletin tavan yaptığı durumdur. bırakın uyumayı, taksi tutup gitmeyi bile düşünürsünüz. fakat aldığınız maaş ve patronunuzun zam yapma olasılığı aklınıza geldiği an her şeyin yalan olduğu andır.
sabahın köründe uyanmayı katlanılır kılandır. hele ki trafik varsa.
zaten istanbul'da herkes trafikten şikayet ederken, "inşallah trafik vardır" diye dua edenler sadece işe servisle gidip gelenlerdir.
Dün servise bindiğimi bir de fabrikada indiğimi fark edip o bir saatlik servis süresince deliksiz uyuduğumu anladığımda kendi kendime şaşırmama sebep olan eylem.
Üniversitede Staja giderken hemen hemen herkesin yaptığı idi. Bir kız ile hep en son ikimiz bindiğimizden yan yana otururduk. Edirne'ye kadar uyurdu. Bayağı uykucu bir tipti sanırım. Bindiği gibi "günaydın" der ve uyurdu. Kafası omzuma düşerdi, ilk başlarda uyanıp "ay çok özür dilerim" derdi, sonra umursamadan 1 saat boyunca öyle giderdi. Kıza dair bunun dışında neredeyse hiçbir şey bilmiyorum. Sevimli bir kızdı ama pek konuşmadım, böyle saçma ve tatlı bir rutin olarak kalsın istedim. Eminim şimdi de uyuyordur koala gibi.
