bu başlık günlerce tartışıldı, kafa patlattık. ama hayat böyle sabahlardan ibaret değil dostlarım. hepimizin çetin mücadelelere giriştiğinin, tamamen çatışmadan ibaret hayatlarımız olduğunun farkındayım. o yüzden bugün gerçekçi olacağım ve üzgünüm, size pembe ve narenciye bir şeyler anlatmayacağım. anlatmayacağım falan yazınca t9'daymışım gibi hissettim.
sen, sevgili costanza. ahhhh costanza, george costanza. yatağına çirkin de olsa bir kadın girmeyeli tam 8,5 ay oldu. ve sen napıyorsun? kenara çekilip votka içerek ağlıyor musun? hayır!! tamam, bazen yapıyorsun bunu. ama genel olarak hayata devam ediyorsun. okula gidip mervenin bacaklarına bakıyorsun. salak salak hareketler yaparak adeta bir maymun gibi karşı cinsin dikkatini çekmeğe çalışıyorsun. işte costanza... sevgili costanza, sen her gün sert bir kahveye ihtiyaç duyduğun sabahlara uyanıyorsun.
sen, sevgili elaine. ahhhh elaine, elaine benes. o derin komplekslerinle ne demeye 2 kızla eve çıkarrsın? henüz eve çıkalı 6 ay olmadan diğer iki ev arkadaşınla birbirine düştün. yetmiyormuş gibi sana karşı birleşip cephe aldılar. peki sen naptın? ağlaya ağlaya kız yurduna mı kaçtın? hayır!!! her sabah banyoyu kapmak için daha erken uyandın. 4 günün 3'ünde saçını düzleştirdin. kırmızı ve siyah ojelerinde en ufak bir pürüz yok. french de yapıyorsun, seni gidi aşüfte. her gördüğüne, ev arkadaşlarının ne kadar kaşar olduğuna dair somut kırıntıları olan dedikoduların dibine vuruyorsun. işte elaine işte! sert bir kahve yapıyor bunları hep.
örnekler çoğaltılabilir sevgili yarraklarım. ama siz anladınız. siz kendinizi zaten gördünüz bu dandik yazıda. narenciye sabahlar mı? narenciye sabahların canı cehenneme! narenciye sabahlara uyanmak diye bir şey yok bu hayatta. biz her sabah savaşa keyiniyoruz beyler! işte bu!!! (istiklal marşı)
