dünyanın en korkunç çocuğudur bu çocuklar. insana gerilim dolu anlar yaşatırlar. adeta küçük birer dev adamdırlar. tek başlarına sizi ezerler, gözünün içine bakılmaz görüldüğü yerde yol değiştirilmeli ve mümkünse bulaşılmamalıdır bu tiplere.
erken büyümek zorunda kalmış, iki de bir berber parası verilmesin diye kafası sıfıra vurdurulmuş, dayak yiyerek dayak atmayı bir ikinci kişi ile iletişim biçimi olarak öğrenmiş/öğretilmiş, eve iki gün uğramasa yokluğu hissedilmeyecek denli önemsenmemiş, hani o kilişe olan "kendi ayaklarının üstünde durmak" mottosu vardır ya, bizzat onun hakkını çok küçükken vermeye başlamış çocuktur. geliştirdiği, kayıtsızlık, güvensizlik, hırçınlık, yanlış guruplarda yer almalar, varolma çabasıdır.
dünyanın en korkunç değil, en sevilmemiş çocuklarından biridir bu olsa olsa.
annesiz bir evden çıkan ilkokul çocuğu olması muhtemeldir...
her çocuğa kısmet olmaz kolalı yakalarla okula gitmek... hoş, artık dantel yaka da kullanmıyor.
yaşından büyük bir ifade taşıyan çocuktur. okuldan sonra çalışır bazıları. hem çocuk, hem yetişkin; iki hayatı birden yaşadıkları içindir belki yaşlarından büyük göstermeleri.
her sınıf ortamında olduğunu düşündüğüm ilkokul çocuğu. her türlü kavgada yer alır. yakası ya yoktur ya da yaka düğmesine asılı bir şekilde durur. üstü başı futbol oynamaktan, koşuşturmaktan toz toprak olmuştur.
