Hiçbir zaman böyle bir isteğim olmadı zira bu tiplerden tabiri caizse bir cacık olmaz. Kaldı ki böyleleriyle takılmak için o seviyede bir insan olmak lazım geliyor aksi halde dayanması hayli güç olur.
Fakat kadınların genelinde hayatındaki insanı tamir etme güdüsü vardır. Bunun da annelik içgüdüsünden kaynaklandığını düşünüyorum. Beni kendisinden nefret ettiren bir erkeği dahi mutsuz görmeye dayanamam, yardım isterse de şayet elimden geleni yapmak isterim. Zira bu noktada cinsiyet ehemmiyetsiz hale geliyor, kadın-erkek ilişkisinden anne ve çocuğa evriliyor iletişim benim nezdimde, çoğu kadın için de böyle olduğunu düşünüyorum.
Gelgelelim bu doz da iyi ayarlanmadığı takdirde sömürülmeye açık hale geliriz fakat bu bambaşka bir başlığın konusu..
akıllı kadınların 25'ine, normal kadınların 30'una, aptal kadınların da ölene kadar yapmaktan vazgeçemediği aptallık.
kadınların, diğer kadınlardan kendini ayrıştırmak, farklı ve üstün olduğunu hissetmek gibi çocukça bir saplantıları var.
"herkesi sikip bıraktı ama beni bırakamadı, benim için adam oldu" diyebilmek için onlarca iti hayatlarına alıp hiçbirinden de ders çıkaramıyorlar.
sonra da belli bir yaşa gelince "geçmişe takılan erkekler şöyledir, böyledir" diye kafa ütülüyorlar. kusura bakma ama sen o yaşa kadar benim selam bile vermeyeceğim adamların oyuncağı olduysan ben ne kendimi onlarla bir tutup seni yanımda gezdiririm, ne de senin çıkış biletin, günah çıkarma kabinin olurum.
