ipnemiz heyecanla zarfı açar ve içinden titreyen elleriyle mektubu çıkarır ama o da ne, sadece anlamsız harflerin yan yana gelmesiyle oluşmuştur bu mektup tam hayal kırıklığının doruklarında dolaşırken ibnemiz birden son satırdaki anlam ifade eden cümleyi farkeder : mektubun arkasına bak! hayal kırıklığının bütün enerjisini yok eden adrenalin salgınıyla hemen mektubun arkasını çevirir veee :
sen olmasan bu hoyrat yazarlara kötü entari girdiklerini kim gösterecek! bas eksiye! acıma! deuslar karma uğruna sana ibne gibi gelimeler uydurmuşar ama bilmemekteler ki sorun sen de değil eksi oy verilecek çok fazla entarileri oluşudur.
arada bi bize de eksi ver yahu, özletme kendini, hadi yaladım
benim küçük papatyam,
bu sözlük için verdiğin emeklerden dolayı sana sonsuz teşekkürlerimi bildirmekle beraber ne kadar ibne bir şahsiyet olduğunu tekrar ve tekrar hatırlatmak isterim. ailenden gelen genlerin seni ne muhteşem bir karaktere sürüklediğini açıkça görüyorum.
sözü kısa kesmek gerek. senden son dileğim tuvalete gidip orta parmağını kullanman ve bu hareketinden doğan sonuçları ve aldığın hazzı tüm şehrin önünde poponu açarak haykırmandır.
şimdiden başarılarının devamını diler, gözlerinden öperim...
bana yazmazsan sevinirim...
sevgili seovi'm;
nasılsın iyi misin? umarım iyisindir. beni soracak olursan hiç iyi değilim.
neden mi? yine o son derece seksi ellerinle beni eksilemişsin.(#9862154) neden yapıyorsun bunu söylesene? tek elle mi eksiliyorsun yoksa? diğer elin ne ile meşgul bu işlemi yaparken? ne olmuş yani 2 bininci entrymi kendi nickaltıma girmişsem?
elin nicklerinin altında ne işi var benim o nadide 2 bininci entrymin? yapma bunu.. yanlış yoldasın geri dön.
mektubuma burada son verirken, o çalışkan ve nasırlı sol elinden sıkamadığım için üzgünüm.
selametle...haggk puuuu sana.
ben 28 yaşındayım, askerden geleli tam 33 ay geçti, bu süre içinde kimse bana düzgün bir iş vermedi.
askere gitmeden 2 ay önce, çok masumane, cinsellik barındrımayan ve bugüne kadarki tek ilişkimede son verdim. o günden bu yana hiçbir kadınla da yakınlaşmadım.
annem ve babam emekli. ben karanlık bir odada bütün gün bilgisayar başında, onlarsa salonda evde pinekliyoruz. tek eğlencem barfiks, şınav ve 31 çekmek. birde arada koluma bıçakla şekiller çiziyorum.
aslında doğuda yaptığım askerlik süresince yaşadıklarımdan dolayı 6 ay kadar psikolojik tedavi gördüm. pek faydalı olmayınca bıraktım. bazen gece yarısı bağırarak uyanıyorum ve koşmaya başlıyorum. birkaç kez bilinçsiz bir halde evdekilerin boynuna gece gece bıçak dayamıştım.
anne ve babama göre işe girememem, birazda benim hatammış. haklı olabilirler çünkü; iş görüşmelerinde bu gerginliğimi hissetirmemden kaynaklanan sorunlarda yaşadım. iş görüşmelerindeki "stres testi uygulamalarında" fiziksel şiddete başvurduğum için artık okuduğum bölümle ilgili hiç bir işe çağrılmıyorum. aslında çok fazla bir harcamamda yok zaten. dolayısıyla arada bizim buradaki kiler markete geceleri mal indirmeye yardımcı olarak, harçlığımı çıkarıyorum.
bu gibi iş aldığım günler, hayattaki tek sosyal aktivitem, tabiki inci sözlükten sonra. ama orada ve hatta inci dışındaki hiçbir ortamda düşüncelerimi açmayı tercih etmiyorum.
herkesin dediği gibi, gün geçtikçe daha da içe kapanan suskun bir tip oldum. bu durumun tek faydası artık komando olarak yaptığım asker halimden bile daha güçlü ve fit haldeyim.
bütün bu zaman içersinde düşünmeye çok vaktim oldu. ilkokuldan bugüne kadar beni üzen tüm olayları düşündüm. sebeb olan kişileri tek tek listeledim. geceleri internet ve daha bi çok yoldan bu kişilerin adreslerine ve bilgilerine ulaşmaya çalıştım. oluşturduğum bu listede ilkokul öğretmenimden ortaokuldaki tarihçiye, eski kızarkadaşımın annesinden, iş görüşmesine katıldığım ik sorumlularına kadar birçok kişi var. bazende incide beğenmediğim yorum ve nicklere göre, yazarların bilgilerine ulaşmaya çalışıyorum, fırsat buldukça onlarıda listeye ekliyorum.
apartman boşluğuna bakan odamın camına konan güvercinlere zaman zaman, sessizce yaklaşıp, çıplak elle kafalarını koparıyorum. gördüğün gibi çok sessiz hareket edebilme kabiliyetimi arttırmaya çalışmakla beraber bıçak kullanmaktada ustalaştım. bunda öldürğüdüm güvercin cesetleri ve koluma açtığım yaraların payı büyük. bu arada babamın yadigar tabancasına ve ateşli silahlara zaten askerdende aşinayım. bütün bunları neden mi anlatıyorum dostum?
çünkü bunlar beni hayata bağlıyor ve bence bu uğurda ölmek bir şereftir. seninde bu sözlükte takılmandan dolayı aynı hisleri paylaştığını yani hayatta kendini önemsiz hissettiğini düşünüyorum. eminimki sende dğer verildiğini bilmek ve gerçek bir amaç uğruna ölmek istiyorsundur.
istersen benim listemde adın olabilir ve o listede olmanın ikimizede farklı şekilde kazandıracağı mutluluk ve onuru hakedebilirsin
nedersin dostum?
özet: benim için önemli gördüğüm kişilerden oluşan bir liste hazırlıyorum, sende adını verebilirsin böylece en azından bizler birbirimizin değerini biliriz
saygılar sevgiler
