bugüne kadar tanımazdım kendisini bilmezdim kim olduğunu...
akşam berbat geçen bir sınavdan çıktım geldim biraz kafam dağılsın diye televizyonda ana haberlerde gördüm kendisini ilk olarak. göremedim daha doğrusu... fotoğraflarını gösterdiler gözlerinin içi gülerek bakıyor objektiflere... videolarını seyrettirdiler nil'in arkasında çalrken yaptığı işten duyduğu keyif tüm suratına yayılan gülümsemesinden belli oluyordu. ne olmuş ya derken yanlış tedavi dolayısıyla beyin ölümünün gerçekleştiğini söyledi babası gözyaşları içinde... o andan beri gözümün önünde beynimin bir köşesinde onun solunum cihazna bağlanmış fotoğrafı duruyor. allahım sen sevdiklerine bağışla diyorum ama umut yok deniliyor zaten... hayatımda hiç görmediğim hiç tanımadığım 3 4 saat öncesine kadar ismini dahi bilmediğim insan keşke adını bu şekilde duymasaydım... keşke adını hiç bilmeseydim de sen yaptığın işlere devam etseydin ailenle arkadaşlarınla sevgilinle bir ömür boyu mutlu yaşasaydın... keşke...
tanımadığı bir sürü insan tarafından uğurlanmış, genç bir ruhtu. sanırım yukarıda bulutlardan birine oturmuş solo atıyordur.
insanların arkadasından di'li geçmiş zamanın konuşmanın ne zor olduğunu hissettirmiştir. ihmaller yüzünden gitmemeli geride bırakmamalıydı hayatı belki, ama...
genç gittiğine mi üzülsem, nasıl gittiğine mi, gidişine mi, bilmiyorum. hiç ama hiç tanımadım keşke ile de devam etmek istemiyorum. tanrıdan sevdiklerine sabır, ona da rahmet diliyorum.
