ölçüyle yazılan şiirler kadar şiirdir lakin serbest şiirler yazabilmek ölçülü şiirler yazabilmekten zordur bence. çünkü ölçüde adı üstünde bir sistem bulunmakta. kelimeleri bu sisteme oturtmak, bambaşka bir düzen yaratmaktan daha az zor olsa gerek. tabi asaf halet'in, ölçünün muhayyile ve ilhamı kısıtladığını öne süren fikrinin de doğruluk payı kaçınılmaz.
Şiir değilidir demek belki yanlış olur. Ama kafiyeli, ölçülü bir siir insanı daha derinden etkiler. Ölçüsüz siir birnduz yazı havası yaratır. Söz oyunlarının krufine varamazsiniz. Oysa ölçülü bir siir. Üstü kapalı bir biçimde öyle şeyler anlatır ki ağzımız açık kalır. Gizem her zaman için iyidir. Merak ve heyecan katar olaya. Benim tercihim ölçülü şiirden yanadır efendim.
şiir, duyguların kelimelerde dans etmesi demektir bence. belli kurallara uymak uğruna duygunun, hissiyatın karşı tarafa istenilen derecede verilmemesi çok saçma geliyor. ama ölçülere, kafiyelere uygun, her kelimesini te ciğerinizin köşesinde hissedebildiğimiz çok güzel şiirler de var. yok değil fakat serbest şiirlerin de hakkını verelim.
şiirde bence esas olan anlam yoğunluğudur. hatta bana kalırsa kafiye olayı anlamı daraltır. ahenk yapayım derken, anlamdan ödün verir. ama tabi bu benim şahsi görüşümdür. yeter ki şiir okuyun gerisi pek de muhim değil.
kafiyesiz şiir olur, fakat ahenksiz şiir olmaz. bazı şiirler vardır ki kafiye çok azdır, fakat asonanslar ve aliterasyonlar yeterli sıklıktadır ve şiirin akışında hiçbir problemle karşılaşılmaz. zaten bir şiirde çok fazla kafiye olmamalıdır, bu okuyucuyu boğar ve okuyucunun anlamı bırakıp elindeki şiiri tekerleme okuyormuşçasına okumasına sebep olur.
nazım hikmet, attila ilhan, özdemir asaf, ümit yaşar oğuzcan, cemal süreya, turgut uyar bugün en çok okunanlar arasında olan bu şairlerin hepsi ama hepsi serbest nazım kullanmışlardır. tabii nazım'ın turgut uyar'ın ilk zamanlarını hariç tutmak gerek.
kısacası serbest şiir, şiir gibi şiirdir. tekerleme okur gibi okumanızı değil anlama odaklanmanızı sağlar; ve serbest şiirde yaratılan ahenk heceyle veya düzenli kafiyelerle yapay şekilde değil asonans, aliterasyon ve belirli bir düzene bağlı kalmayan kafiyelerle oluşturulduğundan şairin yeteneğini ayrı bir şekilde ortaya koyar. emin olun heceli şiir yazması en kolay şiirdir; çünkü okuyucu kafiyeye ve akışa yoğunlaşır, ne yazdığınıza bakmaz bile.
katılmadığım fikirdir.
sadece serbest şiiri okumak,belli bir nazımla yazılan şiire göre daha fazla hissedek okumak gerektirir.
okuyucu yaşıyormuş gibi okumalıdır ki hissedebilsin.
yoksa şiir gibi gelmemesi olasıdır. yani okuyan da mühim serbest şiiri.
Bir zamanlar divan şiiri varmış ki insan her okuyuşunda farklı bir anlam bulur farklı bir haz alırmış şimdi binlerce şiir kitabı arasında güzel bir şiir bulmak ne kadar da zor..
şiir hakkında bazı şairler şiirin tanımının olmayacağını desteklerler fakat genel tanım şu şekildedir;
Şiir, dilin anlam, ses ve ritim öğelerini belli düzen içinde kullanarak; bir olayı ya da bir duygusal ve düşünsel deneyimi yoğunlaşmış ve sıradanlıktan uzaklaşmış bir biçimde ifade etme sanatıdır.
yukarıdaki tanımdan da anlaşılacağı üzere şiir belirli bir düzen kullanılarak yazılır. ölçü ve kafiye olmalıdır şiirde. gelelim şahsi fikirlerime:
uyak ve ölçü kullanarak duygularını şiir haline dökemeyen zımbırtılar serbest şiire sarmış. edip cansever duygu yüklü yazılar yazıyordur ama sırf duygu yüklü diye her yazılana şiir diyeceksek franz kafka şairlerin piri olurdu amk. süslü cümleler kur, sevdiğini güzel şeylere benzet, biraz duygu kat al sana serbest şiir.
şimdi şiir bir sanattır değil mi? sanatta önemli olan nedir? estetik ve içerik. ikisi ayrılmaz bir bütündür. sadece şekilden ibaretse göze hitap ediyorsa içerik yoksa da eksiktir, içeriği düzgün ve estetikten yoksunsa yine eksiktir. sanat kadın gibidir hacı dayı. misal güzel kadın ve iyi huylu kadın. seçim yapacak olsanız hangisini yapardınız? şahsen bana sorsalar böyle bir şey ikisi de değil iyi huylu güzel kadın derdim. şiir kadındır, ölçü ve uyak dış görünüşüdür içeriği ise ruhu. ben muazzam şiirler yazamam bir arkadaş yaz da görelim demiş. sadece okuyucuyum o kadar. lâkin örnek ver diyecekse biraz divan şiirlerini okusun veya aşık edebiyatı şiirlerini okusun.
Yüzde yüz katıldığım tespittir.
Yetenek yoksunu şairciklerin egolarını tatmin için buldukları bir formüldür bu.
Yoksa ölçüyle ve kafiyeyle şiir yazabilen hiç bir şair bu yeteneğini göstermemezlik etmez.
Can Yücel'den Cemal süreya ya Melih Cevdet'e kadar ilkokul çocuğu yazsa kimsenin okumayacağı "şiir"lerin yazarlarının bugün bütün Türkiye'de meşhur olmuş olmaları amaçlarına ulaştıklarını gösterir.
Türk şiiri Ahmet haşimle, Tevfik fikretle, Faruk nafizle, Necip fazılla, Cahit sıtkıyla var olmuştur.iki satır şiir okumamış Ergen bebelerin can yüceliyle, Turgut uyarıyla Cahit zarifoğlusuyla, Nazım hikmetiyle değil.
kişiye göre değişen olaydır. adı üzerinde zaten. serbest şiir. insan varlığı şekillendirip isimlendirebilir. şiir, şarkı, resim türü şeyler ve genel kabul gören kuralları da bu şekilde ortaya çıkmıştır.
bir de buna nasıl küfretmeden cevap verebildim şaşkınım. orta seviyede küfrü hak ediyordu bu troll.
şiir duygu yoğunluğunu ahenkli bir şekilde kelimeye dökmektir.illa ölçülü ve kafiyeli olacak diye bir kaide yoktur.Serbest yazılmış olağan üstü şiirlerin olmasıda bu durumu zorunlu haklı zaten.
