mutlak gercek bilinemez derken kendisiyle celismeyen akimdir, cunku bu savlarinin gercek oldugu iddiasini da tasimazlar. agnostizmin, nihilizmin babasidir septisizm. septik filozoflar dine, devlete, sonradan, bu dayanilmaz hayati katlanilabilir kilmak icin uydurulan hicbir seye inanmazlar. belki de onlarin bu kandirmacalari reddedisleri mutlak gercektir, kim bilir? en azindan, mutsuz olsalar dahi, kendilerine yalan soylemezler.
sokratın "bu dünyada tek bir şey biliyorum, oda hiçbir şey bilmediğimdir" sözüne mukabil septik kardeşlerimiz "onu nerden biliyon gülüm" demişlerdir. ne olmuştur, septikler ayarı sokratin eline vermişlerdir.*
şüphe ettiginden bile şüphe edenlerin inandıgı felsefedir. dogru bilginin varolamayacagını savunurlar. septiklere göre, dogru bilgiye ne akıl ne de duyu organları yolu ile ulaşılabilir. her ikiside yanıltıcıdır. yolun sonuna bakıldıgında yol daralıyormuş gibi gelir. buda algıların yanılmasıdır. descartes ise; şüpheciligi dogru bilgiye ulaşmak için kullanmıştır.
efenim anlatayım;
Septisizm, şüphecilik veya kuşkuculuk olarak da adlandırılan felsefi görüş.
Septisizm felsefe tarihi açısından çok önemli bir yere sahiptir; zira felsefe tarihi boyunca yerleşik kanılar ve inançları sarsmış, felsefe, bilim ve özellikle din konusunda birçok anlayışın değişmesine ortam hazırlamıştır. Septisizm (şüphecilik) dogmatizmin (inakçılık) karşıtıdır.
kurucusu pyrrhon'dur.pyrrhon la okullasan bu akim gercek bilgiye ulasilamayacagini savunur.ornek olarak afrikadan bir adam getirip -5 derecede bekletsek, o adam usur, yani -5 derece soguktur.ama kutuplardan bir eski mo getirsek ve -5 derece de bekletsek o eski mo usumez, yani -5 derece soguk degildir.e hani - 5 derece soguktu? gibi dusunceleri savunan septiklere gore hic bir konuda gercek bilgiye ulasamayiz, her seyin aksi de ayni olcude savunulabilir.o yuzden bilge kisi bu tur tartısmalara girmekten kacinmalidir.
suphecilik. Bilimde olmasi gereken en onemli olgulardan bir tanesidir, zira herseye supheci bir gozle bakmak ve herseyi sorgulamak gerekir. Belki de din ve bilimin en ayirici ozellikleriden birisidir, dinde suphecilik soz konusu bile olamaz.
aklın ve duyu organlarımızın şartlandırılmış ve sınırlı algı alanı içinde maddenin öz şeklini asla kesin olarak bilemeyeceğimizi savunan görüş. yeniçağ da Kant ile birlikte yeniden doğmuştur..
biz sadece fenomenleri algılıyoruz, maddenin gerçek halini değil..
