bana ana- avrat sövdüren ama haftasonu denildiğinde akılıma ilk gelen yeri yani istanbulu hatırlatan şarkıdır. bu şarkı başka bir yerde çalışıp isatnbulda evini terkedenlere daha bir ağır geliyor zannımca. terk edeneler için bir marş gibi geliyor adeta...
(bkz: kaybetmenin tiryakisi çocuk)
+sensiz istabul'a düşmanım yavrum
-iyi de sen istanbul'a hiç gitmedin ki beşik kertmesi yapıldığımızdan beri burada yanımdasın hakkari'de;
+bozma be güzelim yaa öff bi duygusallaşamıyoz sana da ya.
-çocuk yapalım mı?
+yeter iki tane.
bu yaza damgasını vurmuş birkaç parçadan biri kesinlikle.
artık anlamlı safhasını geçmiş, resmen kendini aşmış sözlere, harika bir müziğe ve yine aynı şekilde bir düzenlemeye sahip emre aydıngripin harikası..
her dinlendiğinde insanı hüzne sevkeden parça.
ilk dinlediğimde "bu ne lan? arabesk" dediğim dinleye dinleye sevdiğim * youtube'daki amatör klibini *de görünce aşık olduğum şarkıdır. iyi ki önce gerçek klibini izlememişimdir. o ne kliptir öyle? **
emre aydın'ın cana kastettiği şarkılarından biridir. açık bir yaranız varsa ve hala kanıyorsa; nasıl daha dumur olurum, nasıl depresyona girebilirim sorularına yanıt arıyorsanız; bi dibe vurup öyle geliyim diyenler için birebirdir.
nasıl olunabilir? tek başına istanbul bir canken "onsuz istanbula nasıl düşman olunabilir? sevgili her halükarda canı yakar... istanbul size kurtuluş olacaktır. sizi her zaman bağrına basacaktır. istanbula düşman olmak fodulluktur vesselam...
