bir sonbahar daha geçti. yaşın olmuş 23, ama kimseler bilmez ki 23 ündesin. onlar seni hep su gibi taze bildiler. onların takviminde ölüler yıllardan muaftır çünkü.
dedim ya bir sonbahar daha geçti, kudretini üstünde denedi en kudretli, vurdu senin o narin bedenine, ince bileklerini kırdı, su gibi boynun vardı oysa, acımadı aldı nefesini ciğerlerinden. istemiyordu seninle bir beden olmamızı, yoksa nasıl kıyardı sonsuz kahve gözlerine.
dayanamdım dışarı çıktım yine, beşiktaş'ta yürüdüm öylece, hafiften yağmur yağıyordu, kaç yağmur yağsa bile silemeyecek ölümün kokusunu, kaç rüzgar essin umurumda değil, alamaz benden senin kokunu. cesaretim yok gelip seni görmeye, yine sarılıp uyumaktan korkuyorum sıcaklığını çalan mermerlere, yine isyan etmekteyim parmaklarını o derece güzelliğine. karşısından geçiyorum uyuyan bedenlerin, içinde en güzeli sensin bir tane, içinde en güzel uyuyan sensin. keşke gelip yanında uyusam sonsuza kadar yada elinden tutup diriltebilsem o nazenin saçlarını.
gözlerin geliyor aklıma, tüm dinler, insanlar, hayat ufalıyor nazarımda. annemi bile sevemiyorum artık. başkalarının yaşamasını kıskanıyorum. ölse ya herkes sırf sen tek nefes alasın diye. ölse ya ağaçlar onlar senin bedeninden nemalanıyor. böcekler varmış toprak altında, ben rahatım bu konuda, bilirim hayvanlar merhametlidir. sana dokunmazlar, hiçbiri kıyamaz o incecik bileklerine, şuan gelsem çıkarsam seni taptazesindir bilirim.
döndüm eve gideceğim birazdan, sensiz geçen 3 koca yıl yaptıkalarımı yapacağım yeniden. şapkanı öpeceğim ilkin, hayali ellerine uzanacak ellerim. olmayacak yine, içim boşalacak aniden ve bağıracağım sevgilim. bağıracağım nöbetlerce. yaşadığımı hissedceğim aniden ve utanacağım sensiz nefes aldığım her gün için. bir daha söveceğim günlere, bir daha ecdadını öpeceğim sensiz geçen günlerimin.
