genelde toplu taşıma araçlarında görülen, fakat muhtemelen her yerde böyle olabilen çocuklardır. genellikle kardeştirler ve bir anda ilahi bir emir gelmişçesine bir anda ayaklanıp etrafa, kendilerine, birbirlerine zarar verme krizine girerler.
öte yandan, bir örneğine trende rastlayıp hala hayretlerimi gizleyemediğim çocuklardır bunlar...
aslında 4 kardeştirler. 2 tanesi ikiz. 5-6 yaşlarında, bunlar en büyük olanları... bir ortanca ve bir de anne kucağında bebek versiyonu var. bunlar koltuklarında uslu uslu otururlarken birdenbire, anlaşılamayan bir sebepten ötürü ikizlerden biri trenlerde raf olarak kullanılan demire tutunup sallanmaya başlar. bu ikizlerden diğeri ise koltuğun altına girip uzanmış, ölü taklidi yapar. bu arada ortanca olan ise ağzını trenin üzerine bile sıçılmayacak kadar pis camlarına dayamış ve salyalarını akıtarak uzaklara bakarken burnunu karıştırmaktadır. tabii annenin isyan, uyarı ve tehditlerinin bir işe yaramadığını söylememe gerek yok herhalde... bu arada tam bu kaosun ortasında abisinin koltuğun altına girip öldüğünü sanan en küçüğün yürekleri parçalayan ağlama sesi olaya tuz biber olmaktadır. çocuk yapmanın nasıl bir manyaklık olduğunu gözler önüne serer adeta...
