bir kalemde saymasam oynar mıydım diye direttiğin gökyüzünde seninle başlayıp seninle bitirdiğim günün hatrına
tekrar gülelim mi?
gözlerinle gördüğün ellerini sürdüğün benim,
benim seninle yitirdiğim gösterir ki neler var ki neler var içimde tuttuğum, küçük dünyamda
dünden kalmışsın farkındayım,
boşver çoktan inmiş(indi) bitiş bayrağı,
yaslan geri başlat yine,
zaman yok ki yalandı, bizden uzaktı,
bilsen, nelere kadir insan..
biz seninle neden bilmem bugün yeniden uyuştuk,
tanıdığın yüz inanmadın ama yine de benim olmuş,
bir yanında üzünce o, unuttu(ğu)n o insanları,
tekti dünya, gücüm yok hiç, uzak (bulaşmalı)dolaşmalı buradan...
Seninle, terasta battaniyeye sarılmamız gereken akşamlar var.
Seninle, telefonda konuşurken, telefonu kapatmamak için edeceğimiz saçma sapan muhabbetler var.
Seninle, sabahlara kadar cips yiyip yabancı dizi izlenecek günler var.
Seninle, yağmurdan arabanın sileceklerinin yetişmediği yolculuklar var.
Seninle, el ele yürürken, söylenecek şarkılar var.
Seninle, çimlere oturup, okumamız gereken kitaplar var.
Senin yüzün nedense hep yeni açılmış
Yanmış bir dağ ağzı gibi uzanır göğe
Bacaklarınla, ince ayak bileklerine sarılı
Korkularınla
Soluğundan kan uçar, açsan ağzını
Ansızın bir şimşek iner geceye
Yemyeşil dala keskin bir bıçak
Yeni bir soy çatlar umutlarından
Bozkırda gün sürgünü
Kırmızı kaya hamuru sanki
Kendi çemberini sürer devinir
Gözlerini bir açsan, yalnızca gözlerini
Ardından atlar boşanır
Vuruşmak için toynakları çivili
Ellerini bir açsan
Çok seyrek aşınmış ellerini
Koparır güneşi yerinden
Nasıl yanmaktaysa öyle
Koskoca bir kızak gibi çeker dünyayı
Düşteyim, kaygılanır yüreğim
Bir intihar gibi gerer gövdemi
