Üfürüyordur gecekonduda 1 hafta yaşayamaz ya kaçar gider ya da ayrılığın yolunu yapar sonra da sanki imkan vardı da siz yapmamışsiniz gibi sizi suçlar çemkirir hakir görür.
gecekondu gerçekten biraz radikal bir örnek. yukarıdaki bir yazar çok doğru bir şey söylemiş; "anın rehavetine kapılmıştır" demiş. böyle büyük cümleler gerçekten o anki aşkla, durumla, yükseklikle, aşkın şiddetiyle çok alakalı. sevince insanın gözü görmez oluyor. körlük bu. insan aşıkken diğer hiçbir şey önemli olmuyor ama aşk bitip de gerçekler hafiften kaşımaya başladığında kişi ne için neye katlanmaya karar verdiğini anlıyor.
bir şekilde bütün sorunlar çözülür. iktisadi olarak da insan gelişir. gecekondudan ortalama bir daireye geçilebilir. ama öyle zor ki. çünkü gecekondudaysanız zaten orayı zar zor geçindirecek kadar para kazanıyorsunuzdur. bir de birikim yapıp ya da krediyle gecekondudan çıkıp ortalama bir semtte ortalama bir daireye geçmek zor. insanlar genelde bikaç tık ilerleyebiliyorlar köklerinden. yani ananız babanız nasılsa anca bikaç tık ileri gidebiliyorsunuz. hatta bazen gerileyebiliyorsunuz bile. anneniz babanız sizin şuan tecrübe ettiğiniz yaşta evliydiler muhtemelen. biçok şeyi aşmışlardı çoktan. bizse hala yerdeyiz. kariyerlerimiz durağan bir evreye geçecek yakında. yirmilerin ortalarında başlayacak ve otuza, otuz sonlarına doğru iyice belirginleşecek.
"gecekonduda bile" kısmı kızın da zaten bu standardı çok içselleştirmediğini gösteriyor. ama aşk böyle bi şey. bir tek o var. onun mutluluğu, onun istekleri, onun talepleri, onun huzuru. merkezde o var. tabii olarak ona göre şekilleniyor her şey. aşkın dili "ben" dili değildir ki. "sen" dilidir. senin içindir, sen mutlu ol diyedir, senin canın yanmasın diye vs.
hem radikal buluyorum bu gibi insanları hem de saygı duyuyorum. hepimizin alıştığı bir standart var. o standardın altına inebilmek kolay değil. söylemde bile bunu iddia etmek zor biraz. mesajına cevap vermedi diye sevgilisinden ayrılan insanların çağında yaşıyoruz. her şey çok kolay. sabretmek yok, netlik yok, şefkat yok, koşulsuz şartsız inanmak güvenmek yok. hep bir temkin. hep bir sahtelik. sömürü. işin garibi bu onları mutlu ediyor. gerçekliği değil yalanları istiyorlar. kandırılmayı, aldatılmayı, trip yemeyi, aşağılanmayı, ezilmeyi. garip bi şekilde kendini buna alıştıranlar var. siz gerçekten iflah olmazsınız. allah yardımcınız olsun. umarım bigün insan olduğunuzu ve daha iyisini hak ettiğinizi anlarsınız.
gecekondu ya da rezidans, fark etmiyor. herkes kendi kalbiyle yaşıyor yaşadığı yerde. o yüzden tekraren söylüyorum hem saygı duyuyorum bu sevgiye, hem de hayranlık bekliyorum. sanırım ben de aynını yapardım. sanırım demiyim ya. gerçekten sikimde olmazdı. ama değiştirmek için çok çabalardım. onu inkar edemeyeceğim. çünkü sadece kremlerim için bile bir odişim olmalı. minnak. büyük değil. minnak. gecekonduda bana bir odiş. oda bile değil. odiş.
Ama cidden yanımda o olacaksa birlikte olacaksak kendi uğraşımızla iyi yerlere gelebilirdik. Kimsenin desteği olmasına gerek yoktu biz bize yeterdik. Yanlış kişiyle masum hayaller kurduk. Kendimize yazık ettik.
genelde bulunduğu ortamdan hoşnut olmayan kızlardır. amacı bulunduğu ortamdan bir an önce kurtulmaktır. günü gelip bulunduğu ortamda da sıkıntıya düşerse yine kaçmanın yollarına bakacaktır.
içinde bulunduğu saçma aşk aleminden gerçek hayata dönünce ayakları yere basar ve o saatten sonra da bunu dediği adama o gecekonduyu dar eder.
Realizm acıtır.
Gecekonduda bile diyosa orda bi asagilama, begenmeme var canım benim. En fazla 2 yıl sonra başının etini yemeye başlar en ufak sorunda. Ben sana diyim.
erkekler sevebilecekleri kadının neden parasını önemsememesi gerektiğini gerçekten biliyorlar mı diye sorduran başlık.
bunun yerine cimri erkeklere bir bahane olarak ağızlara pelesenk olmuştur.
yani, bilmeniz gereken arkaik bilgiler dimağınıza ulaşmamıştır. bunun nedeni bir ömürde anlasılır bazan, hos bir sey olmadıgını soyleyebilirim ancak.
