aşağıdaki durumlarda dile getirilmesi muhtemel olan, türk filmlerinin klasik repliklerindendir.
1) anne, çocuk henüz bebekken ölmüştür. baba cidden delikanlı adamdır ve karısını çok sevmektedir. üstüne hiç gül koklamamıştır. o yaşa kadar çocuğu kendisi büyütmüştür. gün gelir çocuk annesini sorar. "babacığım.. bana annemi anlatır mısın..." sözünün arkasından ilk olarak bu cümle gelir "senin annen bir melekti yavrum" şeklinde. akabinde saçlarından bahsedilir. işte "altın saçları, güzel gözleri vardı. gülünce yüzünde güller açardı. bizi çok severdi" gibi bir takım açıklamalarla devam eder. çocuk ve baba ağlarlar. bizlere de o esnada duygulanmak düşer tabi.
2) bir diğer durum ise şöyledir. vakti zamanında bir takım kötü adamlar örneğin (bkz: tecavüzcü coşkun) kadını bir şekilde oyuna getirerek kocasının gözünde bir "kahpeeeee!!!" pozisyonuna düşürür. aslında kadının hiç günahı yoktur ama kocası öyle olduğuna inanmıştır bir kere. kadını yaka paça atar evden. tabi çocuğunu da vermez doğal olarak. anne yıllarca gözü yaşlı yaşar durur. çocuk fotosentez yapma döneminden çıkıp hayata dair bir takım sorgulamalar yapabilecek yaşa geldiğinde ilk olarak babasına annesini sorar. adam, çocuğunun psikolojisini düşünen bilinçli bir baba edasında çocuğa annesinin bir "kahpe" olduğunu söylemez tabi. annesinin yıllaaar yıllaar evvel öldüğünü söyler. "bana annemi anlat babacığım" sözü karşısında baba yine ilk olarak cümleye "senin annen bir melekti yavrum" diyerek başlar. yani herkesin annesi melek de benim çocuğumun ne eksiği var diye düşünür, his yapar adam. bu yüzden kendince yalan söyler. akabinde olaylar anlaşılır, kötü adam birileri tarafından vurulur, tam ölecekken kadının kocasına gerçekleri anlatır. "senin karın kahpe değildi şerefsiz olan bendim" tarzında bir takım beyanatlarda bulunur. sonrasında ölür zaten. sonra anne baba ve çocuk birlikte kaynaşarak bir sevgi çemberi oluştururlar. birbirlerinin bellerinden sarılarak yürüdükleri yolda, bize de bu sevgi pıtırcıklarının popolarını izlemek düşer. o ara film de biter zaten. reklamlar başlar. yalnızca mustafa'lar için yapıldı ayşe'ler zıkkımın kökünü yesin falan gibi bir takım çikolata reklamları çıkar. vs.vs.vs. hayat akıp gider işte.
en kötüsü küçük emrah'ın başına gelendir. bu sözlerden sonra emrah anasını arar ve bir genelevde bulur...
-emrah: anaamm! hani sen melektin? hani benim anamdın?
-ana: dur emrahım anlatabilirim.
-emrah: ne anlatacaksın hee? daha ne anlatacaksın?
-pezo: havalı melek, 6 numarada müşteri bekliyo...
-(bi müzik duyulur) acııııııııı-ııııı....
emrah anasının gerçektende melek olduğunu görür. tabii 'yalnızca iş arkadaşları anasına melek diyebilir.'.
(bkz: memoli)
