avaz avaz bir sessizlik sarmış aşkı. gidilmesi en zor mevsim. donarken kardan adamlar avuçlarımda yokluğun var. alıp kendimi koyup bir zarfa yapılmış en büyük hata gibi, sevilmesi en zor yabancı gibi dizlerinin tanığı göz yaşlarımla uğurluyorum seni. eksikliğine aksam yataklık edeceğim bir ben kalmayacak. seni tamamlasam ben ben biteceğim...
ruhun nefesinle bir olup çökmüş içime sanki... alıp koysam gözlerinin derinliklerine bir ben kalmayacak gözyaşın olup akacağım ay pırıltısı yanağından... uzakları yakın eden büyüyle lanetlendim dokunuşundan. oysa, dizin dizime değerken bile bildiğim bütün yolların sonu kadardın. bazen çok uzak, bazen çok yakın...
