seni seviyorum demekten daha zor olan söz öbeği...
-seni sevmiyorum...
+ben de öyle tahmin etmiştim zaten...
-zorlamıyalım o halde.
+sen zorlamamanın daha kolay olacağını sanıyosun ya o ölümden beter...
tek taraflı söylendiğinde duyulması iç burukluğu ve hayalkırıklığı yaşatan söz öbeği. bende seni sevmiyorum diyemezsiniz, yıkılırsınız. ayağa kalkmanız, sizin kendinize verdiğiniz değere göre kolaylaşır veya zorlaşır.
ben seni hiç sevmedimki...yorgun akşamlarda söylediğimiz şarkıları sevdim, bir çiçeğe gülmeni, bir güle benzemeni sevdim, birde yıldızları sevdim eylül akşamlarında gelip gözlerimde durdular.Ben seni hiç sevmedimki... beni yola koyduğunda ayrılmayı sevdim, kurşunları sevdim beni vurduğunda, ağlamayı sevdim unuttuğumda, yanlız olduğumu anladığımda ayakta kalmamı sevdim, yıkılmamı sevdim seni her hatırladığımda, ekmeği sever gibi sevdim sensizliği, su gibi özledim temmuz güneşinde sesini, ikindide yağmur gibi, geceleyin rüzgar gibi sevdim seni sevdiğimi. Ben seni hiç sevmedimki... kuşlara şarkılar öğretmeni sevdim, menekşeyle konuşmanı, nisana hatırlatmanı baharın bir adınında yanlızlık olmadığını, düştüğüm zaman kanayan yanlarımı ve tuhaflığımı üşüdüğüm zaman, sakız satan çocukları, yeni çıkan şarkıları, her kaybettiğimde kazanan yanlarını sevdim, denize düşmüş gül gibi düştüm ateşe ben yangını sevdim yandığım zaman böyle işte. Ben seni hiç sevmedimki...
Bir gece bir ceylan indi dağdan kalbine, bir gece bir şiir gibi kibrit alevinden alemin ortasında, kimsesizliğin sesinde, buhusunda sabahın, acımasızlığıyla bir ahh'ın, ağlayan yüzünde isa'nın, ferahlatan gücüyle duanın, korkutan yanıyla narın, incirin ve kalbin üstüne, tutunduğun ümidin üstüne, korkunun üstüne, senin üstüne, hepsinin üstüne, hep senin üstüne, ben seni hiç sevmedimki... gittiğin zaman gitmeni sevdim, evreni sevdim geldiğin zaman, kalmanı sevmedim korkuyordum sana alışmaktan yinede sevdim gülümsemeyi mendilini sallarken seni götüren trenin ardından, kırlara ilk kar düştüğü zaman ölümünün ne güzel olduğunu sevdim seni içimde öldürdüğüm zaman. Ben seni hiç sevmedimki... Ben sevdimmi adam gibi severim...
sevgi kelimesinin içinde barındırdığı duyguları sana karşı hissetmiyorumdur. duyulduğunda insanı yıkıma sürükler. seni seviyorum kelimesini duymamaktan daha beter bir durumdur.
giderken duygularımıda aldın gittin. bütün sevgimi çaldın benden beni kaybederken kendinide kaybettirdin içimde... şimdiyse sadece körüm; ışıklar içerisindeki, karanlıktan kaçmaya çalışan! anlamı olduğuna inanmıştım ta ki sen onu benden çalana kadar.. ne ile mi suçluyorum seni? içimdeki inancı, sevgiyi, saflığı alıp çöpe attın... bana geride cehennemi bıraktın; seni bununla suçluyorum! verdiğin değerle, bana duyduğun, ilişkimize duyduğun saygıyla öldürdün beni seni bununla suçluyorum... benim katilim olmakla... ölüler affedemez bu yüzden seni hiçbir zaman affedemiycem. ben iyi bir insanım; yaşayan her şeye karşı duyduğum sevgi bunu bana söyleten şey.. seni gerçekten sevmiştim, herşeyden herkesten daha fazla, herşeyimdin inan. insanlar değişirmiş. kaybettiğimiz biz asla geri dönemez; yok artık ve benim içinde sen yoksun! beni anla ve saygı duy sen öldün! böylesi daha kolay; hep aşık olduğum insan olarak hatırlamama izin ver seni ve bir daha karşıma çıkma... kızım olursa ona artık sadece kalbimde yaşayan birinin adını vericem bir zamanlar "o"na yakıştırdığım herşeyin hatırına.
(bkz: hep icimde kaldin)
Geçmişinden yeterince nefret ettiğin günlerde x saçları ve y gözleriyle gelir biri. Sen zaten daha tanır tanımaz ona muhtaç olduğunun bilincindesindir. ilk konuşmanızdan sonra "işte bu. evet, işte bu" diye beynin çoktan ona anlam yüklemeye başlar. Arkasındanda hikaye;
Ateşim yoktu o gece. Sigaramı yakmak için elektrikli sobaya ihtiyaç duyuyordum. Sigara yakmakta yok beş tane kaldı, yok on tane kaldı derken zevkini yakalayamadığım bir aktiviteydi. Yarın nasıl hayatta kalabilirim diye düşünüyordum bilgisayarımın başında. O kadar çaresizdim ki bulduğum hiç bir fikir beni mutlu olmaya ikna edememişti. Derken o geldi. Sağ tarafta "x oturum açtı" ibresi. Bir anda anlam kazandı yaşam. Sabahları yumurta yemeliydim artık, bir daha alkol içmemeliydim. Her gün 50 tane barfiks, 30 tane şınav çekmeliydim. Hemen askerliğimi yapıp, en kazançlı işe girmeliydim. parıldadı gözlerim ve "selam" yazdım. "nerelerdeydin?" dedim ve "uzun bir süredir seni bekliyordum" diye ekledim. Aşağıdaki diyalog yaşandı;
o-noldu bişi mi oldu?
b-aklımdasın hep merak ettim.
o-neden? aşık mı oldun bana?
b-*yok önemsiyorum seni işte. iyi bi insansın öyle yani
o-sevmiyormusun beni?
b-iyi kızsın kim sevmez seni.*
o-ama ben seni sevmiyorum.
eğer biri tarafından sürekli taciz edilme veya hayatını kısıtlama gibi durumlar yoksa, kendisiyle barışık olan ve hayata pozitif bakan bir insanın kurabileceği bir cümle değildir. bu cümleyi böyle bir sebep yokken kuranların beyin ve ruh yapıları kontrol edilmelidir.
+ neden mi seni aramıyorum? çok basit, seni sevmiyorum.
- evet haklısın. ben sevilmeyecek biriyim, senin kadar ruh hastası birini sevdiğim için. ama belki psikoterapistleri sevebilirsin.
