bir cevabı yoktur. milyonlarca cevabı vardır. kaçtıkça, kurtulmaya çalıştıkça geri dönersin. kapattığın kapıları yüreğinde sallanan paslı anahtarlarla teker teker yeniden açarsın. önce kırgınlıkların, sonra nefretlerin, daha sonra özlemlerin kapısını sonuna kadar aralarsın. kalbinin koyu odalarının kapalı süvet perdelerinden güneşler sızar, aydınlatır içini. geriye dönüp bakamazsın. pencerenin önüne gelip tozlu camlara parmağını koyarak derin bir nefesle ve umutla gökyüzüne bakarsın...kuşlar onun yüzünü çizer, bulutlar saçları, rüzgar nefesi olur...tabiatı kuşatan bu kimliği belirsiz sevgi nedir, neden severiz ayak izi burada olmayan birini? aynaya bakınca gördüğün yüzün boşluğunu niçin onun elinin sıcaklığıyla doldurursun?
