-seni seviyorum.
-orda mısın?
-ya aşkım bende dememek için cevap vermiyorsun biliyorum.
-beni sevmiyorsan ayrılalım
-tamam özür dilerim yeter ki cevap ver seni seviyorum.
+ya ne diyorsun sen bilgisayar açık kalmış ben bakkala kadar gittim de.
ilk ihtimal sevmiyordur sevildiği kadar. ikinci ihtimal seviyordur ama o kelimenin anlamını yitirmesinden korktuğu için dile almaz içide yaşar sevgisini(bu durum karşı taraf için kuruntulara sebep olabilir). son ihtimal ise karşısının sevgisine inanmıyordur yüzüne karşı yalan söylediğini görüp derin derin düşünen sevgilidir.
ne yazık ki karşılık bekleyen çıkarcı bir sevgiliye sahiptir. yahu sen söyledin tamam ama o da karşılığında söylemek zorunda mı yani belki başka zaman söyleyecek.
cevap veremeyen sevgili dürüst, yalan söyleyemeyen sevgilidir. sevmiyorsa en azından süslü sözlerle kandırmıyordur da.
seven tarafa acı verir bu lakin sevdiğinin yanında olmakla yetinir.
(bkz: sevmeyen sevgiliyi deliler gibi sevmek)
seni seviyorum derken karşılık bekleyen sevgiliden daha asil bir duygunun insanıdır. hayatta yaptığı her şeyin karşılığını bekleme yanılgısına, yanlışına düşen insandan daha dürüsttür. hazır olmayabilir, daha özel bir anı bekliyor olabilir, karakteri böyle olabilir, olabilir de olabilir. fakat bu kutsal, büyülü kelimeleri söyleyen insanın illa bir karşılık bekliyor olması yanılgısından daha büyük bir yanılgıda olamaz.
severken, o ruh haline girerken, karşındakinin seni sevmesini şart mı koşmuştun? yanlış yoldasın dostum. sevginin hayattaki, reeldeki karşılığı bu değil. bulabilmen için bir kaç sevgili daha gerekecek sana kusura bakma.
bir tartışma sonrası, özellikle telefonda konuşuluyor ise, alttan aldığında birisi, karşısındaki yapar bunu. "tamam yavrum, bıdı bıdı bıdı, küs kalmayalım, gecemiz zehir olmasın. seni seviyorum ben, hem de çok" denir misal, "tamam iyi geceler" lafından fazlasını söylemez sevgili denen insan.
bunu da genellikle kadınlar yapar. bu lafı söylemeyerek ceza verdiğini düşünür. "ilişkinin ipleri bende, acı çek ohh" gibi bir psikolojiye giriyorlar sanırım. işte bu yüzden aşk öğreticidir. kimi zaman sabretmeyi öğretir insana. o an, o "ben kızım, herşeye trip atarım" düşünce yapısına ve sevgi sözcüklerine karşılık verilmeyişine bol küfürlü bir cevap verilmiyorsa, bu aşktandır. işte o anda aşk öğretisi sabır girer devreye, sadece ağzını oynatarak söversin, belki yumruğunu sıkar ısırırsın falan ama bir şey diyemezsin.
aşk güzel bir şey, ah bir de şu egolarımız olmasa.
sevgililiğini sorgulatan sözde sevgilidir. o raddeye kadar kişi kendini kandırdığı anlar. ya mala yatıp ilişkiye devam eder ya da gururlu olup olayı bitirir.
