zor hafız, çok zor. söyleyecek kişi için yürek lazım, çelik gibi sinir lazım, samimiyet lazım. bir de onu hakedecek bir sevgili lazım. zaten bunlardan bi tane eksik bile olsa istersen dünyalar kadar sev, iki günde çoraptan farkı kalmaz.
Çünkü aynı karşılığı alamama korkusu vardır insanın içinde. benim "sizi seviyorum." dediğimde "ee, napak?" Diyen arkadaşlarım da oldu, ondan öyle herkes hak etmez bu cümleyi bir de.
bence hiç zor değil. zor olan bunu hissetmek..
bkz; nerde şimd kalbini deli gibi çarptırıcak adam... Ayol ne yapar ne eder; misal gunde uc-bes bardak fazla cay icer o
carpintiyi yaratirim ben
Seni seviyorum tek başına çok kuru bir cümle. Gerçekten seni seviyorum demek istiyorsan bütün gününe yansıtacaksın. Hasta olma, dikkat et kendine, seni üzmelerine izin verme... Böyle cümleler asıl seni seviyorum demektir.
çünkü karşındaki asla senin olmayacaktır, bu para, sevgi, tip, meselesi değildir. mesele seni arzulamamasıdır. başka biriyle düşüp kalkmasıdır, ona seni sevmediği için kızamazsın ama bu onaylayacağın anlamına da gelmez.
anneme babama demiyorum , ben anneler gününde hediye alınca utanirdim sebepsiz yere ve bence bir çok türk genci de böyle yetişti bundan dolayı da hep utangaç tavırlar sevdiğini sevdiği kıza söyleyememeler , şimdi düşündüm de bu adamdan zarar gelmez bundan da az var baksana millet düz duvara tırmanacak utanmayi bırak haya kalmamış millette...
