çok garip bir duygudur sözlük. çok garip. insan üç, bilemedin iki gün kendine gelemez.
ben ilk kez bir karşı cinsten orta okul son sınıfta duydum bu lafı. sevgilim falan değildi bu karşı cins. sadece beraber sohbet ettiğimiz, sıradan birisiydi. kesinlikle potansiyel sevgili gözüyle bakmadım ona hiçbir zaman.
birgün okul çıkışı beni bahçenin en tenha yerine çağırdı. utana sıkıla, kıpkırmızı kesilen yüzüyle bana seni seviyorum dediğinde afallamanın getirdiği şaşkınlıkla ne, nasıl, neden demiştim. ilk kez birisi bana seni seviyorum demişti hayatımda. üç gün boyunca etkisinden çıkamadım. tarif edemeyeceğim duygular içerisindeydim. aşırı şaşkınlık, heyecan, az biraz da gurur.
birkaç gün boyunca zombi gibi ortalıkta dolaştım. nedense onun yüzüne bakmaya utanıyordum artık. sanki seni seviyorum u ben demişim gibi.
okula gittiğimde hemen tüm kızlar bana bakıp kıkırdıyordu. yahu ne kadar garip şeyler oluyor demiştim o zaman.
o ilk seni seviyorum her zaman en içten seni seviyorum oldu benim için. o cümlede bir kızın saf, tertemiz aşkı vardı.
eğer söyleyen kişiden hoşlanılıyorsa fena halde sarhoşluk hissi veren, kısa olmasına rağmen özünde dünyalar barındıran o mükemmel 3 kelimeyi duyma hissi tarif dahi edilemez...
