hayatı boyunca o'nu aramış, bulunca da ona sevdiğini söylemiş ya da söylememiş olması önemli olmayan insanlara ithafen yazılmıştır...
"hayatının büyük bölümünde ararsın
bulamazsın o'nu,
bazen sadece kaçmak istersin
her şeyden, herkesten.
kendini, beynini, kalbini oyalamamak,
onu aramamak,
kendini belirsizliklerden korumak için.
ve o çıkar karşına ansızın...
tam yorulduğun bittim dediğin anda.
onun, "o" olduğunu o'na söylesen,
istemez belki beni diye korkarsın,
söylemesen belki de(ler) yiyip bitirir
aklını, kalbini, bedenini...
söylemeye çekinirsin
hayatında bana da yer var mı?
sorusunu sormaya
düşünmekten beynin işlemez olur,
düşünemeyecek hale gelirsin.
düşünmek ya da düşünceler sadece onunla alakalıdır.
bazen sadece onu düşünürsün,
söylemezsen hep aklında bir yerde kalır,
söylersen ya unutulur gider
ya da o senin sen onun olursun...
Sevmenin pişman olmamak olduğunu ve fuzuli tadında yaşanmaması gerektiğini anlatan en azından bana anlatan cümle.Unutmamak lazım ki sevgi paylaştıkça büyür-belki de küçülür diyenler için derim ki o zaman onun sevgi olup olmadığı tartışılır-
seni sevdiğimi söylediğime pişman değilim bu söz ayrılığın ilk 1- 2 ayında söylenir. 3- 4 ayında neden söyledim ki? 5- 6 ise keşke sölemeseydim. hatta daha ileriki aylarda aslında sevmemişim diye sürüp giden yalancı ruh halinin ilk aşamasıdır.
bugün olsa yine söylerdim bu sefer daha sesli kulakları sağır edercesine gözlerinin içine bakarak yüreğine bakıyor gibi söylerdim hiç pişman olmadım seni sevdiğim için.
