ve tekrar haykırıyorum seni seviyorum. hemde deliler gibi seviyorum ruhumun derinliklerine kadar sinmiş kokusunu her nefes alışımda hissediyorum. her solukta, joplanan müebbet yemiş bir mahkum kadar acı çekiyorum. hakim olamıyorum kendime, inkar ediyorum herkese, yalan söylüyorum da kendime yalan söyleyemiyorum. inanmıyor yüreğim.
kimsesiz sokaklarda avazım çıktığınca çığlık atıyorum. duysun istiyorum sesimi duysun ne kadar sevdiğimi, ama tarifsiz bir sessizlikle cevap veriyor sokaklar...
kor ateşlerin ortasında paramparça yüreğimi ve hergün maskelemek zorunda olduğum onsuz iğrenç yüzümü görsün istiyorum. evet geç farkettim bütün güzelliğimin senin bakışlarında olduğunu evet geç farkettim her bakışında ki mutluluğumu.
sana dön demiyorum hiçbir zaman da demeyeceğim. belki de aşkın en saf ve temiz halini en arı halini sensiz yaşıyorum.
belki hissetmiyorum artık ellerini ellerimde. belki hissetmiyorum artık tenimi saran o cennet bahçelerindeki gül kokunu ama kaybetmedim hiç bir zaman sana hissettiğim duyguyu ve hiç bir zaman da vazgeçmedim ve korkmadım aşkın ama sadece sende ki aşkın saflığından.
yastığı her kafama koyuşum da başlıyor sol yanımda tarifsiz bir şey. acı diyemiyorum buna ağrı hiç değil. senin yokluğuna da bağlamak istemiyorum da yine inandıramıyorum koca gönlümü.
anladım ki aşkı aşk yapan ayrılıkmış. aşk adamı maşuk edip, aptal olarak bırakırmış meğer.
ve her geçen gün seni sensiz daha çok seviyorum...
