Seni öylesine düşledim ki yitirdin gerçekliğini.
Bu canlı bedene sahip olmanın ve benim taptığım sesin çıktığı bu
ağzı öpmenin daha zamanı değil midir?
Seni öylesine düşledim ki senin gölgeni kucaklaya kucaklaya,
göğsümün üstünde kavuşmaya alışmış olan kollarım
belki de senin belini saramayacak.
Beni günler boyu ve yıllar boyu yöneten ve kendine çeken gerçek
görüntün karşısında bir gölge gibi kalacağım kuşkusuz.
Ey duygusal dengeler.
Seni öylesine düşledim ki zaman yok artık uyanmama hiç kuşkusuz.
Ayakta uyuyorum, yaşamın ve aşkın bütün görünümlerine
sunulmuş beden ve sana, benim için bugün tek önemli şey olan
sana, senin alnına ve dudaklarına belik de hiç dokunamam, ilk
gördüğüm birinin dudaklarına ve alnına dokunduğum kadar.
Seni öylesine düşledim, görüntünle öylesine yürüdüm, konuştum,yattım ki
görüntün bile silindi gözlerimin önünden ve yine de yaşamının
güneş saati üstünde ağır ağır gezinen ve gezinecek olan gölgeden
yüz kat daha gölge ve hayaletler arasında hayalet olmaktan başka
bir şey kalmıyor bana yine de.
seni öylesine düşledim ki. yanımda olmanı o kadar çok istedim ki. boynuna atlayıp, sarılacaktım. son bir kez de olsa görmeyi o kadar çok istedim ki.. ama sanırım alıştım. çok alıştım yokluğuna. artık sen hariç hiç birşey yok. sen de yoksun..
idealizasyonun ifadesidir.
seni öylesine düşledim ki, artık sen sen değildin, benim yaşadığımdın. bana gelen sen bendeki senin tırnağı olamazken seninle yetinemem ben demektir. senin en büyük rakibin bendeki sensin ve seni öylesine düşledim ki, rakibini asla yenemezsindir.
