Önceden beni çok mutlu eden bir şey vardı, şu an yok. Şu an çok mutluyum diyemiyorum ya da bana o derece mutluluk verecek bir varlıktan bahsedemiyorum. Bunlar beni yoruyor.
oturacağım sandalyeyi altımdan çekecek şakacı bir arkadaşımın olmaması. mesela bu beni çok mutlu ediyor.
hatta hiç arkadaşımın olmaması da olabilir. bu saatlerde hele; kendime kalıyorum amk.
misss.
umut etmek olmayacağını bile bile. akşam olsa mesaj yazsa rahatsız etmiyorsam biraz konuşalım dese bunların olmayacağını bildiğim halde kafamda dönüp duruyor.
gerçekler kasıyor hayallere geçelim.
edit:pinhani çalıyor çok aşık..
sabah yurttan okula servis yapan 55 lik sakin bey sabah sabah trafikte millete kızdıkça sövdükçe ben mutlu oluyorum.
Edit: beni mutlu eden tek şey bu değil tabiki başlık değişmiş.
Bi yeğenim var allah bağışlasın baldan tatlı. Saçma sapan şeylere gülüyor, yürüyor, ‘yakaladım seni’ diyince heycanlanıyor falan. Aklıma geldikçe çok mutlu oluyorum. Tek değil ama büyük mutluluk.
