Hayat biz olmasak da devam eder, fakat ömrümüz bizim hikayemizin kameraya kaydıdır. Gördüklerimiz, duyduklarımız ve hissettiklerimiz ömrümüzü oluşturan temel parçalardır.
Biz doğmadan önce yaşananlar bizi es geçmiştir, yaşansalar bile bizi etkilememişlerdir. Ne olursa olsun yaşamak, sevinmek, üzülmek, aşık olmak, kalbinin birileri veya bir şeyler için atması bizi düşündürür. Aldığımız tek bir nefes bile boşluk fikrinden daha iyi hissettirir.
Hepimize umut veren, tecrübe ettiğimiz veya tecrübe etmeyi istediğimiz hayallerimiz ne kadar kötü şeyler yaşarsak yaşayalım bizi hayata bağlar. intihar düşüncesi anlık veya belirli süreci kapsayan bir süreçtir. Umutlarını hatırlayan hiçbir insan hayatına kolay kolay son veremez. Çünkü bizim gözümüzden kaydedilen ömrümüzdür bizi biz yapan, o kamera kapandığı vakit bizim hikayemiz de bitmiş olur.
Bazen annendir, bazen arkandan usulca büyüyen kardeşindir, bazen allah korkusudur, bazen en sevdiğin arkadaşın bazense sadece gelecekten küçücük umudundur.
allah korkusu ve anne babanın hayatta olması yeterli bir nedendir zannımca. hadi bu saydığım iki nedene inanmayan biriyseniz de büyük konuşmayayım ama hakikaten intihar etmeye değecek hiçbir sebep yoktur hayatta aslında.
- 40 yaşıma kadar hep intiharı düşündüm, ama 40 yaşımdan itibaren insanların intihar etmeye değmeyeceklerini düşünmeye başladım. Bana göre intihar, geride kalanlara yönelik ağır bir suçlamadır. Bu mesajı verebileceğin tıynette insan olmadığını düşününce de intihar etmiyorsun.
Bir tür nihilizm değil mi bu?
- Tam tersine, değer yüklediğin şey bunlar değil. Allah’tan başka hiçbir şeye değer vermemek var bunun arkasında.
40 yaşına kadar ne vardı peki?
- Aynı şey. Bir çıkış sağlayacağını umduğun bir insanla, bir imkánla karşılaşacağını düşündüğün için her gün erteliyorsun intiharını. Daha sonra da, bu çıkışı insanlardan beklemenin saçmalığını kavrayıp yine intihar etmiyorsun.
(ismet Özel röportajı)
Kaynak: https://www.google.com.tr...izin-cercevesidir-3855396
Böyle ağır bir imtihan yaşamadım. Bazen intihara meyilli öğrencilerle karşılaşıyorum. Belli yaş dönemlerinde özellikle ergenlikte bir haykırış, bir imzadır intihar. Beni dinleyin demenin bir yoludur. En yakın arkadaşı kendisine küstüğü için intihar girişiminde bulunan okul birincisi öğrencim var. Bazen insan bir damlada boğulur, meselelere bütüncül yaklaşamaz. Önünde aşılmaz yokuş gördüğünün küçücük bir tepe olduğunu anlamak için bazen sabır gerekir.
"Geceye yenilmeyen her kişiye, ödül olarak bir sabah ve bir gündüz, bir güneş vardır." (sezai Karakoç)
intihar fikri olmasa, kendimi çoktan öldürmüştüm. -Emil Cioran.
Belkide insanları intihar etmekten alıkoyan şey intihar fikridir. insan tepesi attığı zaman canına kıyma ihtimali olduğunu bilmeli, bunu bilince yaşamak kolaylaşıyor.
