"Ben bir paradoksum. Mutlu olmak istiyorum, ama düşündüklerim beni üzüyor. Tembelim, ama hırslıyım da. Kendimden hoşlanmıyorum, ama kim olduğumu seviyorum. Umursamadığımı söylüyorum, ama aslında umursuyorum. Dikkat çekmek için can atıyorum, ama fırsatını bulduğumda bunu boş veriyorum. Ben çelişkili bir çelişkiyim. Daha ben kendimi çözemezken, kimsenin bunu yapmasına imkân yok." -unknown.
Anlar rolu yapan bi yigin insan var . Ama anlammalarida normal ben karsimdakini ne kadar anliyorum ki ? Birazda herseyi anlatmamaktan kaynakli anlasilmamak. Guvensizlik ikinci bi dil gibi soyleyeceklerim hep besten bire bazen hice dusuyor. Bende anlatmaktansa dinliyorum daha kolay .
Genel olarak beni kimse anlamıyor, bazenleri kendimi ifade edemiyor muyum acaba diye düşünüyorum sonra farkediyorum ki ben kendimi çok güzel ifade ediyorum karşımdaki armut olunca algılayamaması çok normal geliyor. Kendimi en iyi kendim anlıyorum.
Kendi kendime yaptığım uzun sohbetler sonucu anladım ki, beni en iyi kendim anlıyorum. Evet sözlük, yanlış anlamadın, ben resmen kendimle sohbet ediyorum.
