Her ne kadar teknoloji cok gelismis olsa da, synth ve benzeri 3500 i/o'lu elektronik ivir-zivir aletlerle dogadaki bütün sesler* taklit edilebiliyorsa da prodüksiyondan mi, miksten mi ya da sadece bazi gitar soundlarina uyumsuzlugundan mi bilemeyecegim, belli "senfonik metal" diye nitelendirebilecegimiz albümlerde kulagimi rahatsiz eden yapaylik duygusu.
Bu senfonik metal zaten uydurma bi seydir, bazi gruplar güzeldir, albümleri iyi hostur, bayan vokalleri erkeklerin ilgisini cekecek niteliktedir fakat bazi albümlerdeki yayli kompozisyonlari o müzige hic gitmemektedir.
bilmem anlatabildim mi?
baslik 45 karakter siniri olmasaydi su sekilde olacakti : "belli basli senfonik metal albümlerindeki yayli enstrümanlarin seslerinin yapayligi"
Genelde müziği sadece gitar çalmak ve böğürmek sanan grupların müziklerinde bu yapaylık daha ön plana çıkar ve rahatsızlık vermeye başlar.
Bırakın yapaylığı, o kadar basit ve gereksiz yaylı kompozisyonları vardır ki o anki duyguyu hiç bir şekilde değiştirmez. sadece ''biz daha komplike müzik yapıyoruz'' demek için kullanılanlar bile olduğunu düşünmekteyim.
