Beni geceleri uyutmayan ve psikolojimi ciddi manada bozup intihara sürüklenmeme sebep olan olgu.
Geçen sene siyaset bilimi ve uluslararası ilişkiler alanından mezun oldun. Tokat’ta yaşıyorum. Burs almadan okulumu bitirdim. Okurken “askerlik ve okul engelin var” dediler. Ne var ki mezun olup da askerliği hallettikten sonra da bulamadıM. Bu süreçte kısa süreli işlerde çalıştım. Hasbelkader 8 aylık bir iş buldum ordan da çıkışımı verdiler. 3 aydır iş arıyorum. Okuduğum dönemi de katarsak 3 senedir iş arıyorum. Çünkü okulda yoklama alınmadığı iÇin ben full çalışma engeline sahip değildim, full zamanlı iş arıyordum.
Pek matah bir bölüm okumadığım, gençken kendimi belirli iş alanlarında yetiştirmediğim yönünde gelebilecek eleştirileri bertaraf etme çabasına girişmeyeceğim. Haklısınız. Bunda benim de kabahatim var.
Ama ben zaten “masa başı” diye tabir edilen bir pozisyonu arzulamıyorum. Sigortası olan ve maaşı da kayda değer olan her işe okeyim. Beden işçiliği, çöpçülük vs fark etmez. Ama yine de bulamıyorum.
Ben, Migros’ta kasiyer bile olmayacak kadar mı yetersizim? Bu durum beni yetersiz de hissettirmeye başladı.
Kendimi erkek olarak görmüyorum artık. Erkek, zorluklarla mücadele eden, işi gücü olan bir kişidir. Ben, beş parasız işe yaramaz bir herifin tekiyim. Kasiyerlik veya tezgahtarlık işine bile giremeyen vasıfsız bomboş bir kişiyim.
Ölmek istiyorum. Cesedimin, işçi böcekler tarafından tahrip edilmesiyle çürümek istiyorum. Böyle bir sonu arzuluyorum.
umudunuzu yitirmeye ramak kalmış. ama bir yerlerde bir eksik olduğu mutlak!
aramadan bulunmaz, bulanlar arayanlardır unutmayın.
karamsarlığa düşmeden aramaya devam etmelisiniz. belki de seçerken daha az detaya dikkat etmelisiniz!
ölmek fikrini de aklınızdan çıkarın. vaktiniz geldiğinde o çat kapı zaten gelecektir.
allah yardımcınız olsun.
