--spoiler--
sen yoktun ben yalnız kalmayı öğrendim
acıya duvar gibi durmayı öğrendim
kaybolmuş bir dilin sözcükleri gibi
köksüz bağsız durmayı öğrendim.
--spoiler--
funda arar'ın 2009 yılında seslendirdiği, mükemmel ötesi şarkılardandır. arkada çalan keman güzeldir. ayrıca gitar ritmi de şarkıyı bambaşka bir yere taşımış, durağanlıktan uzaklaştırmıştır.
dün gece çok zordu benim için, yanımda olman gerekirdi, geldin, yarım saatliğine ve gittin...
ve ben yalnız kalmayı senden öğrendim. farklı ülkelerde değildik, farklı şehirlerde bile değildik hatta evlerimiz yakın sayılacak mesafede. ama sen herhangi biri hastaneye kaldırılmış gibi geldin ve yarım saat sonra gittin.
funda arar bu şarkı için der ki:
"bir çok insandan bu şarkıyı dinlerken ağladıklarını söyleyen yorumlar aldım. normaldir; çünkü ben de söylerken çok ağladım."
söylediğiniz kişinin yaptığı hatayı ona karşı yaptığınızda yüzünüze vuruluyorsa, kendinizi savunmak için söylenebilecek ve kavgaya sebep olacak en ağır sözdür.
gidenin ardından ne söylenir ki. üzen bir bakşa funda arar şarkısı.
sıcak bir yemekten yükselen buğu gibi, sabah vakti otlardan ayrılan çiğ gibi ayrılıyor bizden bizim olanda. o gülümseme nerede? o bakışlar...
ansızın yok olan yürek yakana yakılan ağıttır.
hemen herkesin bir yürek yakanı da olmuştur.
köksüz, bağsız durmayı öğrenmenin nasıl bir şey olduğunu yaşayan bilir.
