yaşanan onca güzel anıyı bir anda sildin ve beni hayatından çıkardın...
yapabildiysen gerçekten bunu;beni çıkardıysan hayatından, sildiysen aklından, kalbini arındırdıysan benden..ne mutlu sana o zaman.. geçmişe bağımlı yaşanmadığını, yaşanmayacağını bana öğreten sen olmamalıydın. insan nelere alışmıyor ki? sensizliğe alışmak çok da zor olmasa gerek. bir gün geleceksin ve sana muhtacım, hiç olmazsa dostluğuna arkadaşlığına talibim diyeceksin. ama bu konuşmayı bir hastane odasında ya da bir mezar başında yapacaksın... sana cevap vermeyeceğim... ben sana verilebilecek en güzel şeyi sevgimi, aşkımı,kalbimi vermiştim. değerini bilmedin. cevabımın bir anlamı olmayacak senin için nasılsa...
hakkım helal olsun sana, allah yolunu açık etsin...
gerçekten vazgeçince söylenmeyen cümle. insan, bu sözü bile boş laf olarak görür, bunu söylemekten de vazgeçer. zamanla anlasın vazgeçildiğini, bize ne? bir de açıklama mı yapalım?
içimde tükenmiş yılların yorgunluğu, seni silmek için vazgeçme çabalarım ve her vazgeçişin ardından bana dönen yorgun düşüncelerle yoğurulumuş yeni tercihler. için de tükenmiş hislerin yüzüme tokat gibi çarpan dönüşleri ve senden vazgeçmek için az da olsa kalbimi yaralayacak kadar acı veren sözlerin kaldı geriye. sen ve seni zor da olsa silmeye çalışmak istediğim hatıraların var ama bu kadar zor mu silmek bu kadar acı mı olmalı yaşanan onca yaşanmışlıkların bitişleri. senden vazgeçtim artık belki başka bir bahar yaşanacaksa hayatımda başka bir baharın yeşeren ilk çiçekleri kadar taze yaşanabilir mi yeniden her şey? söylenecek çok söz tükenmiş artık ardında bana bıraktığı vazgeçişlerin içinde unutulmuş artık. senden son defa vazgeçtim ve kalbimin bana izin verdiği son küçük bölgelerde sığınabilecek bir liman bulursa yaşayacak bu beden. çünkü kırık bir kalp yaşayabildiği kadar yaşar bir kelebeğin ömrü kadar...
orhan ölmez'in son albümünde yer alan güzel parça.
ben kendime yanmayı kestim anladım zamanla
gül bahçesi yapmaya kalktım bir avuç samanla
olmayacak duaya amin dedim nereden bilirdim
doğmayacak sabaha hevesle kendimden geçtim
boşver dedi kalbim kendimi azad ettim
sonsuz sevecektim birazcık sevseydin
ama senden vazgeçtim
yangın yeri kalbim ne alevler söndürdüm
dipsiz kuyulardan ne ümitler büyüttüm
ama senden vazgeçtim
