Ellerimden çıkmıyor ellerinin izi
Yalnızlık çalarken sirenlerini
Sensiz duygular da anlamsız
Nasıl yığdın aramıza
Bunca dağı ovayı denizi
Ayaklarıma dolaşıyor gözyaşlarım
Özlem yine dizi dizi
Sular akmıyor
Sevişmeler yakmıyor tenimizi.
Ben hüzün avcısıyım bilirsin
Bu yakınmalar kendime
Sen üstüne alınma
Yalnız da çoğaltırım gizi
Gece beni çağırıyor bak
Şimdi dalarım cadde sokak
Yüreğimde gecikmiş boşluk
Ellerimde ellerinin izi. *
ey bana yakın
ey bana uzak sevgili
asıp gölgeni gecenin ıssızlığına
bir kaç parça çaresizlik bırakıp gitmişsin
serilip toprağın bakır rengi göğsüne
boğulur sessizliğim…bilmez misin…?
gitme
gitgide uzaklığını büyütme gözlerimde
sen de ellerim
sen de gözlerim
sen de var olan varlığım
sokulurken nefesim nefesine
yüreğini yüreğimin üzerine koy
ey bana yakın
ey bana uzak sevgili
ruhumu bedenime dar eden
aynı gökyüzünün altında…varlığına hasret
adımı koyamadığın hiçliğimle çırpındıkça kalbim
soluduğum sensizliktir nefesimi tüketen
gel
hayatın zamansız
…ki amansız tuzağına kapılmadan
sabırla savrulduğumuz zaman içinde
esir etmeden geleceği dünlere
sustur içimdeki çocuğun çığlığını
gülüşüne hasret yüzü sobelenmeyi bekler…
