senden sonra
kimsenin yanında ağlamadım...
olur olmadık mektuplar yazdım ve sakladım öylesine...
anlatmadım...
senden sonra
bakmadım pencereden görünen o sokağın başına.
senin mavi koltuklarının hepsini sokağa attım,
başka koltuklar aldım yerine...
o oda da bir daha hiç uyumadım.
senden sonra bir daha hiç duman dinlemedim şarap içerken...
sardunya da sez den muscle museum u istemedim...
seni soranlara hiçbir şeyden bahsetmedim.
senden sonra haftalarca bitiremediğimiz o puzzle'ı
bir gece de tamamladım...
yaptığın o ürkütücü bukalemun resmini kaldırdım duvardan ...
yerine kendi yaptığım puzzle ı astım.
hayal ettiğimiz her şeyi sen yokken tek başıma yaptım,
bazen üzüldüm sen varken olsa ne kadar da mutlu olurduk diye...
senden sonra geceleri hep koridorun ışığını açık bırakıp yattım...
kedi aldım eve yeniden,
bazen ona sarıldım....
daha erken uyumaya başladım senden sonra,
belki gün ışığını bi daha hiç yakalayamadım.
o çok sevdiğin dilenci kadının önünden geçtim bir kaç kez,
konuşmadım...
tüm borçlarımı ödedim, senden sonra
daha tutumlu olmaya çalıştım...
beni ilk terkettiğin ve beş dk sonra elinde iki yüzükle geldiğin
o bankamatiğin önüne hiç oturmadım.
dilek tuttuğumuz o köprüden de geçmedim hiç,
hep uzun uzadıya yolu tercih ettim eve dönerken...
senden sonra sokakta bir daha hiç erik çöpüyle futbol oynamaya çalışmadım yürürken...
nba maçlarını da izlemedim.
Kimseye bağırmadım sabah beni uyandırdıklarında,
hep kendim uyandım.
hem de hep saatin alarmından önce...
kahvaltı hazırlamadım bir daha hiç, yapmadım da çoğu zaman...
patatesli yumurtayı pişiren hiç ben olmadım.
izlemekle yetindim sadece yağmuru,
kimseyi evden kovmadım...
gitme de demedim...
sigarayı hep tek bir tane yaktım,
terminallerden ölesiye nefret ettim.
yalan söyledim insanlara,
sıkça...
kendime bile bazen...
kimseye sevdiğimi söylemedim senden sonra,
nasibimi aldım yine de ama
yaralanmadım...
daha ılımlı oldum senden sonra,
daha az tartıştım insanlarla
daha az kızdım...
sana da kızmadım aslında,
öfkelenmemeye çalıştım arkandan.
daha çok aptallaştım...
seni özleyip özlemediğimi bile sorgulamadım.
ölesiye kaçtım seni düşünmekten...
içki bile içmedim uzun bi süre,
ağlarım diye...
artık üzülmüyorum.
insanoğlu her şeyi kabulleniyor.
alıştım...
ne acı ki büyüdüm birazda...
yüzünü bile unuttum,
birtek bunları unutmadım senden sonra...
senden sonra hiç yaşamadım
yıllar geçti anlayamadım
hiçbir şeyde senin tadını
aradım çok çok bulamadım
( kıraç - dağların kadını)başka söze de gerek yok sanırım.
Bu çığlık çığlığa dalgalar
Ve hüzünlü güzel martılar
Rüzgara çarpıp çarpıp dönüp doluyorlar kalbime
Yalnızım uçurum kıyısında hayat ve ölüm arasında
Tüm hayatım akıp geçiyor ayaklarımın altında
Daha kaç vücut gerekli benim seni unutmama
Senden önce senden sonra
Senden önce senden sonra
Daha kaç vücut gerek bana
Benim seni unutmama
