gerçekten yapılmış ve bilinen ama hiç dile getirilmeyen bazı şeyler var.
bir şey twitter'a sıçramışsa o artık çıkar, prim çabasına dönüşmüştür.
ama...
işte ama'sı var amına koyim.
o hashtag'e rt ve fav almak için tweet atan bazı ilgi orospusu meriç'ler de var.
o hashtag'de yaşı 14 olmasına rağmen 100 tweet atan bir kız var.
o hashtag'de feminizm adı altında erkekleri yerin dibine sokan makyaj abidesi bir kız var.
bir de bu aralar popüler olan bir erkek ve bir kız yorumu var:
valla ne sen utandın ne de sen uyuyamıyorsun.
ikiniz de normal hayatınıza devam eden birer embesilsiniz.
ikiniz de utanmazsınız. ikiniz de benden daha iyi uyuyanlarsınız.
tecavüze uğramak? benim bedenimin benim isteğim dışında, hatta zorbalıkla bir başkasının hazzına yem olması.
evet, ben tecavüze uğramadım ama bu bahsettiğim olayı yaşadım.
paylaşmalıyım ki birileri belki ders çıkarır. belki o şerefsiz bu yazıyı okuyan birinin tanıdığıdır. belki onun gibi şerefsizler vardır bu yazıyı okuyan ya da birileri onlara bu yazıdan bahsedeceklerdir.
paylaşalım ki ders olsun, paylaşalım ki ses olsun. birileri artık dokunmasınlar kadınların masumluklarına. paylaşalım ki anneler, babalar evlatlarını, gözlerinden sakındıkları yavrularını gözleri arkada kalmadan çıkarabilsinler hayvanlarla dolu bu toplumun içine. paylaşalım ki ıslah olsunlar, yapmasınlar!!!!!!!!
üniversite 2. sınıf öğrencisiydim. okul harçlığımı kendim çıkarmak zorundaydım, o gün de istanbul sultanbeyli de bir tanıtım işi vardı. iş bitiminde çalışma arkadaşlarımla beraber dönerim hep, o gün beni durağa bıraktılar başka işleri olduğu için ayrıldılar yanımdan. saat akşam 9 civarı. bekleyelim bindirelim dediler yok ya siz gidin otobüs gelecek bineceğim zaten merak etmeyin dedim. nerden bilebiliriz ki, nerden aklımıza gelsin ki otobüs durağında bi hayvanın tacizine maruz kalacağım?
otobüs gelecek ben de binip gidecektim yurduma. etraf sessiz sakin dükkanlar kapanmış. oturdum beklemeye başladım. otobüs yerine gözlüklü, kır saçlı bi adam geldi durağa ben bi ucuna o bi ucuna oturdu bekliyoruz. otobüs onun oturduğu yönden geleceği için o tarafa dönmek zorundayım. ama adamın bakışlarını hissettiğim için eğdim kafamı önüme gelince fark ederim nasılsa otobüsü diye başım önümde bekliyorum. gözlerini unutamıyorum mesela. o aç, o hayvani bakışları nerde görsem tanırım.
otobüs gelmek bilmiyor, içten içe korkuyorum ama kalkıp da gidemiyorum hayatımda ilk defa gittiğim bir yer sağa gitsem kaybolurum sola gitsem kaybolurum. birden adamın değişik sesler çıkardığını duydum kafamı çevirmemle elini eşofmanının içinden hareket ettirdiğini gördüm. gördüğümü anlayınca daha da hızlandı şerefsiz. ben kalkıp durağın yan tarafına onun beni göremeyeceği bir yere kaçmakta buldum çareyi. otobüs şimdi gelecek ve ben binip buradan defolup gideceğim diye bekliyorum sabırsızlıkla. ama pislik henüz tatmin olamamış olacak ki durağın ön tarafından gelip tam karşımda durdu ve devam etti eylemini gerçekleştirmeye.
kımıldayamadım. hareket edersem üzerime gelir bana doğru bir adım atar bana dokunur diye nefes bile alamadım, kafamı kaldıramadım, sesimi çıkaramadım sadece otobüs gelsin ve ben defolup gideyim oradan istedim. o sesler çıkararak bu yaptığından haz alarak devam ediyordu bense titreyerek otobüsü beklemeye devam ediyordum. bi cesaret yürüdüm aşağıya doğru ve otobüsün geldiğini gördüm uzaktan. o da görmüş ve korkmuş olacak ki kaybolmuş ortalıktan. otobüse adım attığım gibi ağlamaya başladım. kimse gelip sormasın diye en arkaya geçip sessiz sessiz ağladım. yurda geldiğimde hala elim ayağım titriyordu oda arkadaşlarım sağolsunlar toparladılar beni.
20 yaşındaydım. çalışıp kazanıp harçlığımı çıkarmaya hakkım yok mu benim. üzerimde iş kıyafetlerim. kot pantolon siyah boğazlı kazak. kış ayları hava buz gibi elimde eldiven kafamda bere var kalın uzun bir mont var üzerimde. ne teşhir ne tahrik söz konusu. adamın zihniyeti bozukken hiç bir önemi yok ne giydiğinizin ne sürdüğünüzün ne taktığınızın.
ben tecavüze uğramadım. ama benim özgürlüğüm tecavüze uğradı o akşam.
benim korkusuzluğum, cesaretim tecavüze uğradı.
o ve onun gibi iğrenç mahluklara sesleniyorum. birkaç dakikalık bir haz için bir kadının, bir genç kızın kendine güvenine tecavüz etmeyin. bırakın çalışalım, kazanalım, bırakın toplumda yer alalım, bırakın biz de varız diyelim. bırakın sesimiz çıksın. kahkaha da atabilelim, gülelim. hatta istediğimiz gibi giyinelim.
ben bir öğretmenim şu an o şerefsiz gibiler yetişmesin diye elimden geleni yapıyorum kendimce. sevgiyi, sarılmayı, öğretiyorum. öpüyorum öğrencilerimi, başlarını okşuyorum. anne babasından görmediyse belki benden gördüğü sevgi şevkat verir ona, içini yumuşatır diye. kız erkek ayrımı yapmadan birbirine vuran öğrencilerin tenefüsünü iptal ediyorum. şiddete alışmasınlar diye. ben onunla oturmam diyenleri özellikle kız erkek oturtuyorum, yarın öbürgün bir kızla yan yanayken aklı başından uçmasın diye.
ne bileyim işte siz de anlatın siz de elinizden geleni yapın. böyle bir olay gördüğünüzde tepki gösterin sessiz kalmayın ne olur.
evet, ben tecavüze uğramadım. şanslı mıyım? hayır, bu ülkede kadına yönelik bu eğilim devam ettikçe hemcinslerim özgürce korkusuzca yaşamaya başlamadan şanslı değilim. hala tehlike içerisindeyim. her an başıma bir şey gelebilir. dolmuşla evime dönerken kaçırılabilirim mesela. defalarca bıçaklanıp, levyeyle darbeler alıp sonra ellerim kesilebilir ve yakılıp bir nehire atılabilirim. şaka gibi değil mi ülke gündemimizdeki olaya bakın.
lütfen sosyal medyada dikkat çekmekten fazlasını yapın. elinizden ne geliyorsa onu. ama bir şeyler yapın.
evet, ben tecavüze uğramadım,
ama bil ki canım ülkem bu ve bu gibi olaylarla her gün defalarca ırzına geçiliyor senin, benim, bizim.
ben de sadece birini anlatacak olursam eger ahanda şudur;
ankaraya kiz arkadasinizi ziyarete gitmissinizdir. memleketinize ise bir baska arkadasiniz ile birlikte doneceksiniz ve onun ofisten cikip sizi almasini bekliyorsunuzdur
kiz arkadasiniz da mesaisi baslamasi sebebi ile is yerine gider ve guvende olursun diye sizi ankamoll avmde cafeye oturtur buradan alsin seni diye.
gelecek olan arkadas ofisten cikamaz siz dr cafeden kalkip avmnin icindr gezinirsiniz en sonunda da elinizde bavulunuzla dinlenmek icin avm kat kiselerindr ki dinlenme oturaklarina oturursunuz. bir yandan da telefondadir gozunuz bir an once gelse de gitsek diye cunku tarih 31 aralik ve avm 8de kapanacak arkadasiniz gelmezsr gidecek yeriniz yoktur. (kiz arkadasin mesaisi gece 02.30 da bitecektir calismak zorundadir cunku yuksek lisans yaparken para kazanmak gerek)
siz oylr otururken yaniniza takim elbiseli duzgun lisanli (buyuk ihtimal memur) biri gelir. saat sorar muhabbet kurmaya calisir nerelisin nereye gidiyosun vs. sonra istersen seni gezmeye goturebilirim (batikent demisti yanlis hatirlamiyorsam) arabam disarida der. siz tesekkur edersiniz (imali sekilde edersiniz ki ne yapmaya calistiginin farkina varsin, sonra da biliyorum aslinda bana guvenemezsin tabi vs diye zirvakar) bu arada arkadasinizi bilerek ararsiniz yaninda hadi ... ne zaman geliyorsun diye? sirf adam duysun da gitsin diye. arkadasiniz gelemiyorum hala der siz de korka korka hizlica kalkip restorana oturursunuz guvende olmak icin.
bu da boyle bir animdir orosbu cocugunun yasattigi.
polise git diyenler olabilir tanimadiginiz bir sehirde hem de yil basi gunu nasil gidebilirsiniz? ki onunuzde bir suru "kotu polis" ornegi var iken.
bu ulkede yasamak zor cidden.
kadin olsan taciz tecavuz, agac olsan kesilirsin, cocuk olsan kacirilirsin, yasli olsan dovulursun, erkek olsan mk o da zor bir yanda tecavuzcu ibneler yuzunden tacizci damgasi yersin.
velhasil kelam bu ulkede yasamak, insan olmak zordur dostlarim!
çok küçük yaşlarda iken mahallenin hala anımsayamadığım bir genci cebinden çekirdek çıkarıp bana vereceğini söyledikten sonra çekirdek yerine ereksiyon halindeki penisini çıkarıp göstermesi.
çoğu kendini bilmez abartı demiş bu kadarı da olmaz demiş. dün gece okurken çok sinirlendim kendimi tutamadım uzun zamandır giriş yapmadığım sözlüğe sırf bu entryi girmek için giriş yaptım size belki de şu an en uzun entrymi gireceğim.
taciz olayı ile ilk tanıştığım zaman 6 yaşındaydım benden 4 yaş büyük erkek kuzenim babaannemin odasına oyun oynayacağız diye çağırdı beni sonra yatağa yattık benim iç çamaşırımı çıkarıp penisiyle popomun içine sokup çıkardı. o zamanlar küçük olduğum için bunun yanlış bir şey olduğunu anlamadım ve su an anlatmadığım gibi hiç kimseye anlatamadım.
Aradan birkaç sene geçti yaşım 10 falan oldu bu sefer de başka bir kuzenim oyun oynicaz bahanesi ile sürekli daha oluşmamış göğüslerimi elliyor ama o zamanlar da bana öyle geliyordur düşüncesi ile yine susuyordum. yaşım iyice büyüdü ve asıl büyüyünce bende taciz olayları baş gösterdi. bakıldığı zaman çirkin bir kız olmamakla beraber çok da güzel bir kız değilim sadece çok bakımlı ve gösterişliyim. yine öyle dönemlerimde hatta en güzel dönemim diyebilirim 13 yaşındayken ailecek görüştüğümüz sosyal bilgiler öğretmenim vardı beni hep diğer öğrencilerden ayrı tutardı okulda kızı gibi görürdü beni ondan dolayi da bana kolay kolay hiçbir erkek yanaşamazdı. onu gerçekten çok severdim ta ki o da gerçek niyetini gösterene kadar.
bir gün okul çıkışı bir yerlere gidelim diyip beni dere kenarı bir yere götürdü o zamanlar ergenligimden dolayi psikolojim çok bozuktu en başta konduramadim yanlış bir şey olduğunu düşünemedim seneler geçince anladım. yanımda bira içti bana da içer misin diye sordu yaşım daha çok küçük olduğu için almadım tabi. yine o gün sarılma bahanesi ile göğüslerimi elledigini hissettim rahatsız oldum kalkalim dedim kalktım ondan o gün nefret ettim ama kimseye anlatamazdim sonuçta aile dostumuz. babam gözü kapalı güveniyor. seneler sonra duydum ki dedikodu çıkmış ben ondan hamile kalmışım falan filan. direk yaftalanan yine ben.
yaşım iyice büyüdü 17-18 oldum sokakta yediğim sözlü tacizin takip edilmelerin haddi hesabı yok zaten onlardan bahsetmiyorum bile.
otobüste ellendiğimi farkettiğim anda bağırdığımda sen de yanaşma o zaman cümlelerini bile duydu bu kulaklar dostlarım. iğrenç bel altı bir laf atan adama küfür ettim diye köpeğini üzerime salanı gördü bu gözler. yanımdan geçen uzun sakallı 60 70 yaş arası dedenin çektiği oh u da duydum.
ama en son yaşadığım olay benim o günden sonra psikolojimi tamamen bozdu.
akşam 6 sularında eve giderken sokağa girdiğimde arkamdan hızlı hızlı birinin geldiğini farkettim çok keskin bi yokuş vardı onu iniyordum ben de acelesi vardır diye düşünüp kenara cekilmemle kalçamı avuçlayıp beni yere yatırmaya çalışması bir oldu ben tabi susmadım çığlık patlattım orospu çocuğu diye bağırdım ama beni yere yatırmaya kalkarken yüzünü gördüm bugün görsem hatırlarım yine kır saçlı...
o günden sonra gündüz vakti erkek arkadaşımla dolaşırken bile yanımdan hızlıca biri geçse korkup arkama bakıyorum o konuda tam bir paranoyak oldum.
Bu şekilde işte sevgili karşı cinslerim hem cinslerim bunlar sadece bir kısmıydı ben özgecan kadar şanssız değildim hep bir şekilde kurtuldum. eve gelen elektrikcinin tacizi kuryenin gözle tacizi neler neler yaşıyoruz her gün. çok güzel ya da açık giyinmen farketmiyor işte bunu anlayın istiyorum. hepimiz yapmışızdır sokakta bir tehlike hissettiğimizde alo baba sokağın başına doğru geliyorum orda mısın demisizdir. hepimiz akşam vakti çalan kapıyı ben bakarım babacim diye acmisizdir hepimiz o iğrenç yaşlı amcalarin cinsel sözlü tacizlerine maruz kalmisizdir sokaktaki milyonlardan bahsetmiyorum bile. Tüm bunlara rağmen bir de 2 sene beraber olduğum erkek arkadaşımdan dayak yedim sözlü olarak işittiğim hakaret de cabasi. Bugüne kadar hep sustuk bastirildik ama artık yeter. daha kaç can gidecek? babanız annenize vurduğunda ne hissediyorsunuz? ya da gidip annenize bir sorun bakalım bugüne kadar o bu yaşında bile sokakta neler yaşıyor? tahrik yok dostlarım. Bu ülkede eşek at ördek damacana bank ve ayakkabı siken adamlar var. Ne tahriği ne açığı ne kapalısı biz Türkiye Cumhuriyeti ndeki kadınlar genel olarak çok acı çekiyoruz öyle bir hale geldi ki bu ülke bugün evden çıksan ne şekilde öldürülecegin belli değil acaba yakılıp nehire mi atilirsin yoksa kesilip bavula mi koyulursun meçhul.
Bugüne kadar bunları yaşayıp hala hayatta kalabilmenin büyük bir şans olduğunu bilmiyordum sayende gördüm özgecan ama ben keşke bunu gormeseydim de sen de benim kadar şanslı olup hayatta kalabilseydin. huzur içinde uyu...
Erkeklerin bu tweetlere abartı diye yorum yapmasını yalnızca kadınların gerçekten bu tarz şeyleri anlatmaya utanması açıklayabilir. Yoksa bunlar günlük yaşamın parçası işe veya okula giden bir kadın için.
kadınların zor cesaret ederek başına gelen olayları anlatmasına "metropol kaşarı,bardan çıkıp taksiye binersen taciz edilirsin" tarzında entry girenlerin nihat doğandan farklı olmadığını görüyorum. bu kadınlar her gün bunları yaşıyor. anlamazsınız, anlayamazsınız.
özgecan'ın minibüste tek başına kalışı, minibüsün farklı yola saptığını fark edince yaşadığı tedirginliği ve korkuyu sadec sizin "metropol kaşarı" olarak adlandırdığınız kadınlar anlar.
ailesi yakınları görecek de uzulecek diye yazamayan o kadar çok kişi var ki.
bu tacizler günlük rutin olduğu için kimse dillendirmez. kuyruk sallama algısı nedeniyle başlarına geleni anlatmaz çoğu kişi.
ama her biri gizli paranoyak olmuştur. güven sorunu yasarlar.
