iran ırak savaşinda bir cocuk babasına sorar.
oğul; asker olup şehit olursam bana ne olcak.
baba; cennete gitceksin oglum.
oğul; peki müslüman bir ülkeyle savaşırsak hangi taraf gitcek cennete!
bu ülkenin kanayan yarası, gerçekliğidir.
ülkenin ordusu kendi vatandaşları ile savaşırken; bir kesim terörist,
bir kesim ülkenin sahibi ilan edilmektedir.
ölen kişiler gençtir, bizim çocuklarımızdır.
çoğu yoksul aile çocuklarıdır. koruma eşliğinde ve yatarak askerlik yapmamaktadır.
ölüyü terörist ya da şehit ilan etmek boşunadır.
ölümün tek gerçekliği vardır.
acıdır, yokluktur, kayıptır!
''anaların gözlerindeki yaş, yüreklerindeki ateştir! ''
- sen ölürsen şehit ben ölürsem terörist diyecekler.
+ yok ne diyeceklerdi? sana sağken de terörist diyorlar zaten sen yorma kafanı. hatta şerefsiz, hain, götveren... hadi siktir git şimdi.
25 yıllık terör tarihinde pkk nın bastığı karakollarda ve köylerde yaptığı vahşete hiçbir şekilde değinmeyen, ancak lice deki olayı her ota boka asker böyle yaptı diye hönküren sözde hümanist gerçekte kürt ırkçısı sevgi pıtırcıkları,
terör bir sonuçsa, acaba askerlerin yaptığı da bir sonuç değil mi? acaba bu karakollardaki gençecik anadolu çocuklarını öldürerek doğudaki sorunların hangi birine çözüm bulmuş bu orospu çocuğu teröristler oradaki gençlerin günahı neydi, onlar orada 15 ay askerlik yapınca asker mesleğini mi icra etmiş oluyolar, onları öldürünce mi işsizliğin son buluyor, karnınız doyuyor...
burada fazla sallamanın gereği yok, ihanet oradakilerin kanında var...
Kimin ve neyin uğruna öldüğüne göre değişir elbette.
Önemli olan ölmen değildir, her gün her yerde insanlar bir şekilde ölüyor, ama ne uğruna yaşadığın, ve o yaşamı nasıl sonlandırdığındır.
