Gel yine gel, bir sabah yeniden
Yüreğimde ağlayan şarkıları hiç söylemeden
Gel yine gel, şu yağmur dinmeden.
Çekingen gölgeler aklıma gel, gel
Duvarlar sevişmeden
Eriyorum senden habersiz burda
Görüyorum her şeyi zamanla
Gel yine gel, yazdıklarınla
Yarım kalmış olsa da, öpüşmeye değer
Göçebe bir rüya hep sana doğru gelen
Ben orda olmasam da bir bilezik geçen
Gel yine gel, gözlerinde gölgeler
Zaman her şeyi değiştirse
Bir gün doğruyu söyler
Sen ve ben, bilmem ne desem
Öyle gidiyoruz işte
Gün saat demeden..
emre aydın, emre aydın olmadan önce bir grubu vardı: 6. cadde.
işte o grubun pek kimsenin bilmediği en güzel şarkısının adıdır sen ve ben.
tanımadığım kişiler var hep aynada ki yüzümde
hiç bilemedim ki istediğimi
ne seni ne de kendimi
bir şeyim yok geçer dedim ama geçmedi
bilmiyorum bilemiyorum
aartık hiçbir şeyi
bize dair söylenecek tek şey belli gibi
"sen ve ben ikimiz
kabul et en dipteyiz."
bu kadar birlikte ama bu kadar ayrı olmamalıyız bence. bence yani, istersen yine gidebilirsin ama bence kalmalısın benimle. sen ve ben, düşünsene ne kadar da güzeliz birlikte..
