en kallavi mfö parçası. sözlerin tamamı şöyledir efenim;
Sen ve ben, aynı şeyleri düşünürken
Aynı şeylere üzülüp, aynı şeylere sevinirken
Sen ve ben, anlaşamadık gitti, sonunda bitti
Resmin kalsın yeter
Ben hala yalnız ve çılgınlar gibi
Ben hala yalnız ve çılgın
Bu gemi nereye nereye gider
Kimler iner, kimler biner, bilinmez bilinmez
Yirminci yüzyılın büyük sanatçıları, büyük yazarları da, kendi çağlarına bağlı kalmanın vefasıyla tek tek kopup gitmeye başladılar dünyadan...
Tennessee Williams, bir türlü vazgeçemediği bunalımları ve yalnızlıklarıyla bir otel odasında yanlışlıkla yuttuğu bir tüp kapağının nefes borusunu tıkaması yüzünden, arasına düştüğü iki koltuk ortasında çırpına çırpına boğularak öldü...
Yaşamadığı acı ve görmediği başarı kalmamışlardandı. Ne yapıtları, ne ünü, ne serveti, mutluluğun m'sini bile tatmasına yetmemişti. Yana yana ışıldamanın şehvetine, iç benliğini olduğu gibi feda etmiş ve iç benliğinin yangını da, ister istemez çağının gözlerini kamaştırmıştı. Yetmiş yıllık bir yaşam kül olup gitti ve o külden artık hiç sönmeyecek beş on yıldız kaldı insanlığa...
* * *
Koestler, dünyayı neden kendisinden daha akılsızların yönettiği sorgusunun çengellerinde, belalardan belalara savrularak, o çengellerdeki soruları çözmek için uğraştı durdu. Nerede neye inandığını, nerede neden aldandığını, politikaya sığınmadan ve politikadan korkmadan söyleyebilecek büyüklükte yazarlardandı. Çağın politika kadrolarından çok daha üst düzeyde bir entelektüel olmasının dramlarını yaşadı ve yetmiş sekiz yaşında, karısıyla birlikte intihar etti. Ölüleri, salonlarında yanyana iki koltuğa uzanmış olarak bulundu. Zaten ikisi de, son zamanlarda acı çekmeden intihar etmeye kalkmanın da, insanlar için bir hak olduğunu savunuyorlardı.
* * *
Bu arada onlardan yirmi otuz yıl daha yaşlı bir ozan da öldü: Paul Geraldy...
Geraldy, ne Tennessee Williams gibi insan yüreğindeki cehennemlerde tepişen zebanilerin yazarıydı; ne Koestler gibi çağ politikasının çöp tenekelerini, altında kalma pahasına, tekmeleyip devirmeye çalışmış bir yazar idi...
O, ilk aşkların ilt pastası üstündeki kremalı çikolata gibi idi...
1885'te doğmuş ve ilk ünlü şiir kitabı "Sen ve Ben"i, Tennessee Williams'ın doğumundan bir yıl önce yayınlamıştı. Ve Hıfzı Topuz'un kalemiyle Türkiye'de yayınlanmış son -aynı zamanda beki de ilk- röportajında belirttiği gibi, doksanı aşkın yaşına kadar da, yaşamını ayakta tutan geliri, o kitapçığından sağlamıştı...
"Sen ve Ben", 1913'ten bu yana üç yüz kezden fazla basılmıştır.
Geraldy'nin şiirlerini dokuzuncu sınıftayken Yüksekkaldırım'da satılan eski kitaplar arasında bulup almıştım. Kapağı kopuk, sayfaları darmadağınıktı. Cilt yapmaya meraklı bir sınıf arkadaşım ciltleyivermişti bana kitabı... Şimdi hâlâ önümde duran nüsha o...
* * *
Ne zaman bir kız sevsem, bir punduna getirir, "Sen ve Ben"den şiirler okumaya çalışırdım ona... Etkisi hiç bir zaman beklediğim kadar büyük olmazdı.
Oysa çağın içinden yetişmiş ne kadar genç aşık, önce o kitabın güzel baskılarından birini armağan etmiştir sevgilisine... Öyle ki, yirminci yüzyılın içinden geçmiş genç kız kuşakları, "Sen ve Ben"in armağan edilmiş olanlarıyla, edilmemiş olanları diye, ikiye ayrılabilirler...
Bir delikanlı düşünün, bir de genç kız... Bir yaş günü yahut bir tanışma yıldönümü armağanı olarak, Geraldy'nin şiirlerinde gülüşmüşler... Bir başka olur, o yaşlarda aşkın böylesi...
Ne yazık ki eski Levanten istanbul'dan Yüksekkaldırım'a kadar yuvarlanmış olan o kitaptan bende hiç duygusal bir anı yok...
Bizim kendi ozanlarımızın, kendi aşk şiirlerimizin boyutları, Geraldy'ninkilerden çok daha ateşli bir ufuktadır kuşkusuz... O şiirleri de paylaşan binlerce aşık olmuştur.
Benim demek istediğim o değil...
Geraldy aşkın yanında, kadın erkek ilişkilerindeki ufacık tefecik girintilerle çıkıntıları anlatmıştır.
Severiz, birlikte acı çekeriz
ikimiz de...
Aslında birbirimize ne kadar az benzeriz,
ikimiz de...
Yeter de artar bir çekişme,
En anlamsız türünden,
Aramızda boy vermesine,
Uçurumların birden.
Çılgına döndüğümüzü sanırız,
Sevgiden.
Öpüşme okşama dışına düştüğümüzde oysa ki,
Birbirimizi pek yarım
Anlarız.
Şayet erkek olsaydın,
Dost olabilir miydik sanki?..
* * *
Bir şiir kitabının, yetmiş yılda üç yüz baskı yapmasının elbet vardır bir nedeni...
Bizim köy gençleri, ilk yavuklularına böyle bir kitabı henüz hiç armağan etmediler...
Bir çok kişi:
- Haydi canım üstünde durmaya bile değmez, diyecektir...
Bana sorarsanız öyle bir değer ki...
Birbirlerine cilveli bir kitaptan bile yoksun kalarak yaklaşanların çocukları, bir çok şeyi anlamadan yaşamaya da mahkum kalırlar.
asla "biz" değildir.
sınırlandırma, ayırma, yahut bireysellik katmaktır.
beraber değil, ayrı ayrı olmaktır. belki rakip olmaktır, belki iki taraf olmaktır.
mert içgören şarkısı ve sözleri;
Baskalari degil sen lazimsin bana baskalarini bulmak çok kolay yoksa 2 telefon yarim saate kapida 2 el kol hemen yatakta. seni tanimak istiyorum gel yanima otur kendinden bahset birazcik bana tanisalim konusalim biraz daha kaybedelim kendimizi gecenin sonunda biliyorum belki çok güvenmiyosun bana herkes bisey söylüyo hakkimda onlari dinleme sadece inan bana sorgulama yasa birak herseyi birak oluruna.dokunmadan duramiyorum yanindayken gözlerimi alamiyorum üzerinden bitürlü atamiyorum kalbimden hadi kurtar beni kurtar beni senden...
Yalanlarim sözlerin o büyülü gözlerin sana sarilinca kesilen nefesin beni deli eden o güzel sesin dokunmaya doymadigim yumusak tenin herseyin sana söylemek istedigim herseyin birak artik çok geç sevgilim...
ayin o zamaniysa beni sakin arama islerim yogun oluyo hep o siralarda ben seni ararim sen sakin arama bi hafta sorasina gün verim ben sana aradiginiz numara kapsama alani disinda derse telefonum yada mesgulse kizma numaram degismedi ayni hala no'yu veriyorum beni her aradiginda.beni sorsan akli hep baska yerde benden bagimsiz takiliyor kendi halinde beni dinlemiyor ben her ne desemde bide sen konussan seni dinler bence bana sorsan benim aklim hep sende bana sorsan baskasi yok kalbimde bitek sen varsin benim gözümde sen istedikçe yalan çok bende
O güzel sözlerin o büyülü gözlerin sana sarilinca kesilen nefesim beni deli eden o güzel sesin dokunmaya doymadigim yumusak tenin her yerim sana söylemek istedigim herseyin artik cok gec sevgilim...
O güzel sözlerin o büyülü gözlerin sana sarilinca kesilen nefesim beni deli eden o güzel sesin dokunmaya doymadigim yumusak tenin her yerim sana söylemek istedigim herseyim
noldu sevgilim yine benimi özledin?
Kurdugumuz hayaller, verdigimiz sözler, geçirdigimiz saaatler, bizi izleyen merakli gözler, bize deli diyen gerçek deliler.. herseyi unut herkesi unut sadece sen ve ben..
