arkasından çok çesitli cumlelerin gelebilecegi söz öbeği
''abi sen olmasan bu heriflerin yüzüne bile bakmazdım'' gibi
yada romantik cumlerin içinden bir söz öbeği de olabilir.
''aşkım sen olmasan ben yaşayamam!'' gibi.*
Sen olmasan... Seni bir lâhza görmesem yâhut,
Bilir misin ne olur?
Semâ, güneş ebediyyen kapansa, belki vücud
Bu leyl-i serd ile bir çâre-i teennüs arar,
Ve bulur;
Fakat o zulmete mümkün müdür alıştırmak
Bütün güneşle, semâlarla beslenen rûhu,
Bu rûh-ı mecrûhu?..
Sen olmasan... Seni bulmak hayâli olsa muhâl,
Yaşar mıyım dersin?
Söner ufûlüne bir lâhza kaail olsa hayâl;
Soğur, donar, kırılır senden ayrılınca nazar
Ne hazin
Gelir hâyât o zaman hem vücûda hem rûha,
Yaşar mıyız seni kaybetsek âh ben, kalbim,
Bu kalb-i muztaribim?
Sen olmasan... Bu samîmî bir îtirâf işte;
Sen olmasan yaşayamam:
Seninle rabıtamız hoş bir îtilâf işte;
Fakat bu râbıta hâlî mi rûhu ezmekten?...
Akşam
Gurûba karşı düşündüm sükûn içinde bunu:
Fenâ değil sevişip ağlamak, fakat heyhât,
Bükâya değse hayat!..
sen olmasan başkası olurdu. gerçi o zaman da ben, ben olmazdım. haliyle başkasıda umrumda olmazdı. en iyisi mi sen sen ol, ben ben olayım, başka hiç kimse umrumuzda olmasın.
sen olmasan,
kime ömrüm deyip kimi saracaktı bedenim, kimin olacaktı ruhum, kime yaslanacaktım sen olmasan.
sen olmasan,
aşk denen acı suyu nerden tadacaktım, nerden ıslanacaktım kendi yağmurlarımla...
sen olmasan,
çiğ süt emmişe güvenilmeyeceğini ve bıraktığın bunca acıyı nasıl yaşayacaktım?
fikret kızılok'un belki de en güzel en dokunaklı şarkısı;
hani kişi der ya kendine bazen o kadar seviyordu beni nasıl da bitti aşkı? işte öyle derin ve ağır bir saheser.
sen olmasan ben olamam derdin
yok edip kendini bedenimde kendini yerdin
ve ben sadece seninim derdin
ölürüm derdin yokluğun felaketim
kaybolan vakti çalıp gece yarıları
beni uyandırıp
seni kendimden çok seviyorum derdin
gözlerin gözlerime değince
uyuşur beynim dörtnala içim
sana koşuyor derdin
sonra sarılıp usul usul
içini çeke çeke
yorulurdun, uyurdun
nefesimi derin derin solurdun
bak şimdi dört mevsim bir gün gibi geçti
yollarımız birbirinden ayrıları seçti
o mektuplar, o hasretler
geceler boyu sevişmeler
bilmem ki neden ki
sonunda ayrılık bizi seçti
