sevip de sevilmeyen kadınların sıkça tekrerladıkları gereği olmayan bir cümle. arkasından muhtemelen erkeklerin sevemeyeceği gerçeğiyle karşılaşan kadınların...
-seni sevmiyorum
-sen zaten kimseyi sevemezsin ki!
-yoo aslı'yı seviyorum valla seni sevmek kadar da zor olmuyo
-ühühühühühühhühühü *
(bkz: kendini teselli yöntemleri)
bir rivayete göre hazin bir öykü de vardır bu şarkıda..
bu şarkının söz yazarı ve bestecisi olan kamuran yarkın'ın çok sevdiği, ikisi de doktor olan arkadaşlarından, erkek olanı, kendisine birgün, kendi içinde saklı olanları anlatmaya başlar :
''bilirsin biz birbirimizi çok severdik kamuran, hayat bu işte.. ben felç oldum.. karım bana doktor olması hasebiyle ilk yıllarda çok iyi baktı, yardımlarını esirgemedi.. tabi ilerleyen yıllarda belki kendisine zor gelmiş olacak ki bana ilgisi azalmaya, hatta neredeyse ilgisiz olmaya ve benimle ilgilenmeyi bırak varlığım da ona fazla gelmeye başladı.. sonrasında ise öğrendimki, bir de sevgili bulmuş.. ''
bu sözlerin kendisine çok koyduğu üzre
kamuran yarkın, çok sevdiği, arkadaşı olan bayan doktor'a ithafen:
''sen kimseyi sevemezsin
sevmeyeceksin...
rüzgârların önünde kuru bir yaprak gibi
sürüklenecek...
sürükleneceksin...
şefkat nedir, aşk nedir?
ömrünce bunu bilmeyeceksin...
rüzgârların önünde
kuru bir yaprak gibi...
sürüklenecek...
sürükleneceksin.''
demiştir..
ata demirerin gosterisinde tanistigim, kivanchin koptugu sarki.. zeki murenden iyi soyluyor ata demirer kanimca... (bkz: bilgisizin kanisi bok yoluna cikar)
