son kez bakarken hayata, hayatım bir film şeridi gibi geçecekse gözlerimin önünden hangi kareler gelir geçer henüz bilmiyorum ama bildiğim şu ki bu şarkı o an kesin çalacak....
kaç kere dinlemişimdir bilmiyorum, kaç kere daha dinlerim ,oldukça fazla,
fakat yine de bilmiyorum, ama bildiğim şu ki asla sıkılmayacağım her dinleyişimde...
sözleri yazılmış ama,, bi daha, benim yazmam lazım...
"bir yaz daha sensiz akıp gider, tutulur her gün gözlerim sen neredesin?
gelmeyecek geriye o güzel günler, ararım seni o en güzel halinle!..
sen değilsin yalnız acı çeken, düşünüp yağmuru bitmeyen sonbaharı,,,
son bir defa daha öperek o dudakları, analım gel bu son hatırayı!..
sen hep benimsin, yalnız değilsin,,şimdi rüyalarda gülümser gidersin...
son bir defa öperek o dudakları; analım gel bu son hatırayı"...*
can sıkıntılarının en yoğun olduğu anlarda ya da öylece hayatı izlerken,
tek başıma, yapayalnızken ya da etrafımda gürültülü kalabalıklar varken, oradayken ya da oraların çok çok uzağındayken,
iyiyken ya da kötüyken,
mutluyken ya da mutsuzken,
ben'ken ya da ben'den biraz uzaklardayken,
zaman mekan an farketmez ,,her zam'an'ımın şarkısıdır...
çok sevmem!...taparım!!!....diriyken..ve de ölüyken...
elim yıldızlara uzanır, tutup göğü yere indirecekmişim gibi hissettirir...
çamurun içinde filizlenmeye çalışan ve sadece bana kokan bir çiçek gibidir ve
filizlenir de,,, sonra kokar,,, kokar,, kokar...
alır,nereye götüreceğini gayet iyi bildiği, "o" yerlere ve "o" eski zamanlara götürür...
sonra o çıkagelir...göklerden ve denizlerden rengini aldığı o gözbebekleriyle,,,
sonra o kokar her yer...
kokar,,, kokar,,, kokar...
her bir hücremde birdenbire,, derin bir sonsuzluk hissiyatı uyanır, yaz düşmüştür artık aklıma ,,,yaz'amam elimi tutar.....gözüme bakar...anlatamam...
yanlış hatırlıyorsam ölüydüm...yanlış hatırlamıyorsam dirilirim...
ayrıca ne yazarsam yazayım, hüznünü anlatmaya kifayetsiz kalacağımı da fısıldar bana bu şarkı,,,"çok kasma dostum" der,,,"kendimi yeterince iyi ifade edebiliyorum zaten, çok kasma,,, hadi yeter artık ,,, bırak,,,yaslan arkana,,,ver ses'i,,,yak bir sigara,,,
dal gençliğine,,,-mişli geçmişine, -di'li geçmişine,,,beni dinle... sadece dinle..."
peki derim, yazmayı bırakırım...tek bir şey eklerim : "ama sen hiç susma..."
çok nadiren hissedilen bir duygudur. sadece sana ait olsun istersin o an... sen hep benimsin dersin, ondan da teyit etmesini istersin: "ben hep seninim..."
yokluğun acıtsada canımı
gecenin bitmek bilmez saatlerinde,
hayalinde yaşamak güç olsada
ve
biliyor olsamda şu an başkasının koynunda uyuduğunu
sen hep benimsin sevdiğim...
sensizken; sensiz uyuduğumu zannetsende, ben hep seninle yumuyorum gözlerimi.
seninle olmak yanımda olman demek değil;
sen hep uzaklarda olsanda
sen hep benimsin...
şarkıyı dinlemeyi bırak ismini bile duysam beni benden alıp, 2 kelimeyi yanyana getirip bir cümle kuramayacak kadar beni sersemleten, defalarca dinleyip insanı kendinden geçiren süper ötesi eserdir. tekrar tekrar dinlememle bana öyle bir reset atmıştır ki hala etkisinden kurtulamadım...
