Sen gidince buralardan sessizce
Buralar gitmiş peşinden gizlice
Bazen bir his ya da kaçış
Tenin hala tenimde dünümdün
Düşüm oldun kurtar beni
Sen dün gidince buralardan sessizce
Bedenim çıkmış içimden gizlice
Bir aldanış ya da kaçış
Tenin hala tenimde dünümdün
Düşüm oldun kurtar beni
Kitaplarım gitti peşinden
Sonra kahramanlarım
Çocukluğum kayboluverdi
Nerdeler oyuncaklarım
Ismini tadamadım hiçbir yerde
Zamansız hallerdeyim
Söyle nerdeyim nerde
Düşler içinde
basindaki siir ile alip götüren, sözleriyle mahveden, özcan deniz'in ses ve ayrilik albümündeki harika sarki.
Sen gidince ardından duruyor zaman
Gecenin keyfine kalsak ısırlarca yanlızsız
Ama ben ite kalka saatı yel kovana akrebi
Getiriyorum sabahı
Ardından ke$keler icinde boguluyorum
Ke$ke hatırlatmasaydım saati
Ke$ke biraz daha kal deseydim
Ke$ke bir kahve daha icermisin diye sorsaydım
Ke$ke ke$ke..
Sen gidince ardından caresiz
Gitme dur diyemiyen bir aciz
Sen gidince ardından hep aglak bir surat
Pencereden dı$arı bakan bir serseri
Sen gidince ardından caresiz
Gitme dur diyemiyen bir aciz
Sen gidince ardından savrulmu$ bir yürek
Gittigin agna dü$man bin pi$man bir serseri
Acı veriyor ardından ke$keler icinde bogulmak
Söylenmemi$ sözleri yutmak
Aglamayıpta icinde tutmak
Sensizligin icinde kalmak acı veriyor...
sen gidince..
gideceğini bile bile
yine de..
öylece..
kalakaldım.
bıraktığın boşluğa baktım uzunca
ağladım
bile bile gideceğini
tutamadım ya...yandım..
gözlerimin önünde yokluğun
öyle mahzun..heybetli..
dağ gibi karşımda
doldurulmaz
dokunulmaz..koca boşluğun..
biz'den gittin sen
ben kaldım..bir tek ben..
bile bile gideceğini
tutamadım ya..
öylece..
kalakaldım boşluğunla..
sen gidiyorsun ya işine yetişmek için
saçlarını, gözlerini, ellerini
neyin varsa toplayıp gidiyorsun ya
her seferinde bir şey unutuyorsun sıcak
termometrede yükselen çizgi
kimbilir nerelerde soğuyorsun
senin gözbebeklerin var ya kadın kadın gülen
insan insan bakan gözbebeklerin
beni tutsa tutsa gözlerin tutar ayakta
beni yıksa yıksa gözlerin yerle bir eder
ne gelirse onlardan gelir bana
çalışma gücü yaşama direnci
mutluluk gibi kazanılması zor
mutluluk gibi yitirilmesi kolay
bir açarsın ki mutluyum
bir kaparsın ki herşey elimden gitmiş...
sen gidince arkandan neler düşündüm, neler hissettim hiç bilemeyeceksin. sen gidince acıdı yüreğim, kalbim tuzla buz oldu ama sen hiç bilmedin. sen gidince yapmayacağım şeyleri yaptım, konuşmayacağım insanlarla konuştum, gitmem dediğim yerlere gittim, paramparça oldum, dağıldım. sen gidince alışması zor oldu yokluğuna, varlığınla ısıtmıştın beni. yokluğunla ölümün soğukluğuna ulaştım..
Birden ışıklar söndü, heryer zindana döndü, sen gidince
Güneş bile karardı, içinde ismin yandı, sen gidince
Herkes bana acıyor, kuşlar artık ötmüyor, sen gidince
Yollar sokak ne tenha, bitti artık o rüya, sen gidince
Evde herşey huzursuz, bense çölde bir susuz, sen gidince
Saksıda çiçek mahsun, pamuk kedin ne durgun, sen gidince
Melekler seni aldı, içimde acın kaldı, sen gidince
Gittin dönüşsüz yola, tanrıdan rahmet ola, sen gidince
Seni özledim, çünkü sevmiştim
Belki gelir diye, bu duayı söyledim
Kuşlar birgün ötecek, çiçekler de açacak, sen dönünce
ismin çığlık olacak, kalbim birden duracak, sen dönünce
Güneş nasıl da parlar, gözler sevinçten ağlar, sen bana dönünce
Tekrar kapım çalacak, dostlar bize koşacak, sen dönünce
Seni özledim, çünkü sevmiştim
Belki gelir diye, bu duayı söyledim
Tek teselli bu dua, artık zehir bu dünya, sen gidince
Bana kimler bakacak, beni kim anlayacak, sen gidince
Kapandı perdelerim, karardı gündüzlerim, sen gidince
Olalım biz beraber, yuva kursun melekler, sen gidince
Bulutlar sana duvak, cennet bize son durak, ben sana gelince
Umutlar sana duvak, cennet bize son durak ben gelince
sen gidince..
anladım gittiğini..
sen gidince..
sildim geleceğimi..
sustum defalarca..
anladım sevmediğini..
sen gidince.
sevdiğimi bilmediğini.
beni hiç sevmediğini..
anladım..
sen gidince
bu kadar duyarsızmışım meğer.. *
sen gidince; bana kalan 365 gündü.
bana kalan yatağın sol tarafındaki koca bir boşluktu.
uykusuzluktu sen gidince bana kalan. gece dünyanın en güzel yastığı olan omzunun artık olmaması...
sen gidince;
işte neyse sen gittin bir kere.
üzüldüm, ama sen üzülme sen üzülmeyi hak etmiyorsun. Yaraların açıkta kalmış, ben nefesimle kapatırdım onları ama hak etmiyorsun.
Ben seni hak ediyorum ama sen beni, hak etmiyorsun.
